Ингээд суут Фейербахын “Шашны мөн чанар”-ын удаах 44-55 буюу сүүлчийн 11 тезисийг хүргэж байна. Ингээд нийт 55 тезис бүхий энэ суут туурвил дуусч байгаа юм. Социализмын үед ч, ардчиллын үед ч зориглон орчуулж байгаагүй энэ сод туурвилыг чадан ядан орчуулж чадсандаа би их баяртай байна. Энэ нь манай нийгмийн сэтгэлгээний түвшинг нэгэн алхам урагшлуулахад багагүй нэмэр болно гэдэгт би итгэлтэй байна. Бидний сэтгэлгээний түвшин ихээхэн хоцрогдсон гэдгийг сануулан хэлэх нь шудрага хэрэг болно. Харин Л.Фейербахын үндэслэлүүдийг зөвшөөрөх эс зөвшөөрөх, маргах маргахгүй олон асуудал гарах нь мэдээж боловч энэхүү маргаан мэтгэлцээний түвшинг ухрааж, хойшлуулж огт болохгүй гэдгийг онцлон сануулах нь бүр ч шударга хэрэг болно. Ядахдаа энэ түвшинд хүрэхийг бүгдээрээ хичээх ёстой л доо. Цаашаа бол энэхүү хүрсэн түвшинг алдахгүй, цааш ахисан ямар ч маргаан мэтгэлцээн манай нийгэм, үндэстэнд ашигтай нь эргэлзээгүй юм…
45.
Хүнээс ялгаатай амьтан, зүйлт амьтан болсон хүмүүн амьтны үзэл бодол бол өөр үгээр хэлбэл: хүнээс ялгаатай зүйлт амьтныг хүнжүүлэх урьдач нөхцөл болсон хүмүүн амьтныг зүйлжүүлэхэд (опредмечивание-Орч.Х.Д.Г.) тулгуурлаж байдаг. Энэ бол хүмүүн амьтны хувьд байгалийг үзэх үзэл мөн. Ийм учраас энэ үзлийн үүднээс бол байгалийг бүтээгч нь байгалийн бодит байдлаас ялган авсан, салган авсан хийсвэрлэлийн тусламжтайгаар байгалиас мэдрэхүйн зүйл мэт салган авсан, хийсвэрлэлийн хүчээр хүний буюу хүнтэй төстэй амьтан болгож, хувиргасан, хялбаршуулсан, антроморфжуулсан буюу хүнжүүлсэн байгалийн мөн чанараас өөр зүйл биш юм.
Байгалийн санаандгүй үйлдэл хүний үнэлэмжийн үүднээс түүнд зориудын, зорилго чиглэлтэй, улмаар байгал бол ухаант амьтан буюу ямар ч тохиолдолд оюун ухааны цэвэр зүйл мэт санагддаг учраас нь хүсэл зориг болон ухаан хүнд байгалийн үндсэн хүч буюу шалтгаан гэж төсөөлөгддөг. Нарны хувьд бүхэнд илт байгаа нарны бурхан “Гелиос бүхнийг харж, сонсож байдаг” гэдэг, ийм учраас хүн нарны гэрэлд бүх юмс өөрөө аяндаа ямар нэг сэтгэдэг зүйл байдаг шиг бүхнийг хүлээн авдаг, яагаад гэвэл тэр нь хүнээр сэтгэгддэг оюун ухааны бүтээл юм, яагаад гэвэл тэр нь түүний хувьд оюун ухааны объект юм. Хүн одод болон тэдгээрийн хоорондын зайг хэмжиж байвал тэр өөрөө хэмжигдсэн гэсэн хэрэг, хүн байгалийг танин мэдэхийн тулд математикийг хэрэглэж байвал энэ нь тэрээр байгалийг бүтээх үед хэрэглэгдсэн гэсэн хэрэг; хүн хөдөлгөөнийхөө зорилго, хөгжлийнхөө үр дүн, эрхтнийхээ хөдлөхийг урьдчилан харж байвал энэ зорилго нь урьдчилан харагдсан гэсэн хэрэг; нэгэнт хүн тэнгэрийн эрхсийн байрлал болон чиглэлийг эсрэг чиглэлд, тэр ч байтугай тоо томшгүй бусад олон чиглэлд төсөөлж чадаж байвал чингэх үедээ хэрэв энэ чиглэл байхгүй бол түүнтэй хамт үр ашигтай, таатай өөр олон үр дагавар гарна гэдгийг анзаарах ёстой байсан, яагаад энэ цуваанаас өөр чиглэл биш, чухамхүү энэ чиглэл гарч байгааг анзаарах ёстой байсан, ингэхлээр энэ нь өөр бусад олон чиглэл дундаас, тэдгээрийн аятай таатай үр дагаврыг анхнаасаа үнэхээр гайхамшигтай ухаантайгаар сонгон авсан байна гэсэн хэрэг, гэхдээ энэ нь зөвхөн хүний толгойд байна гэсэн хэрэг юм.
Ийм маягаар аливаа ялгаагүй, шууд хүний хувьд мэдлэгийн зарчим нь ахуйн зарчимтай, сэтгэдэг юмс бодит юмстай, зүйлийн тухай сэтгэлгээ зүйлийн мөн чанартай, апостериал зүйл априор зүйлтэй давхцаж байна.
Хүн байгалийн тухай яг байгаагаас нь өөрөөр сэтгэдэг; хүн үнэндээ бол байгалийн суурь болон шалтгаан байдлаар яг байгалийн зэрэгцээгээр зөвхөн түүний толгойд, түүнээс гадна түүний өөрийн ухааны мөн чанар болж байдаг өөр амьтныг санал болгодогт гайхалтай зүйл үгүй юм. Хүн юмсын жам ёсны дэг журмыг орвонгоор нь эргүүлж, тэрээр орчлонг хөлөөр нь дээш харуулан, үгийн шууд утгаар пирамидыг оройгоор нь газар тавьж түүний суурийг нэгдүгээрт оюун ухаандаа болон оюун ухааныхаа тулд барьж байна, тэрээр логик “яагаад”-ыг шалтгааныг нөхцөлдүүлэгч анхдагч бодит байдал болгон хувиргаж байна. Түүний оюун ухаанд юмсын суурь нь юмс өөрөө болов. Ухаалаг буюу цэгнэн үзэгч мөн чанар, сэтгэдэг мөн чанар зөвхөн логикийн хувьд төдийгүй, биет байдлаар хүний хувьд анхдагч, үндсэн мөн чанар болсны учир нь энэ юм.
46.
Теолологийн нууц нь байгалийн зайлшгүй байдал хийгээд хүний дур зориг хоёрын хооронд, бодит байдал дээрээ байгаа байгал хийгээд хүнд төсөөлөгдөж буй байгал хоёрын хоорондын зөрчилд байдаг. Хэрэв дэлхий өөр газар, жишээлбэл, Буд гаригийн оронд байх ахул зүйрлэшгүй халууны улмаас бүх юм үхэх байсан. Дэлхий маш ухаантай чухамхүү энд төвхнөж, тэндээ таарсан бүтэцтэй болсон байна. Гэхдээ энэ мэргэн ухаан чухам юу вэ?
Зүгээр л дэлхийг бодит байдал дээрээ байгаа тэр газраас нь дур зоргоороо, сэтгэлгээгээрээ өөр газарт тавьж байгаа хүний зөрчилт, эсрэг тэсрэг байдлын харьцаанд байгаа юм. Хэрэв чи бүр анхнаасаа байгальд салшгүй байдлаар оршин байгаа зүйлсийг бие биенээс нь салгавал, жишээлбэл, тэнгэрийн эрхэс болон түүний биет бүрэлдэхүүнийг ингэвэл байгалийн нэгдэл чамд зүйд нийцсэн мэт, зайлшгүй байдал төлөвлөгөө мэт түрүүлж санагдана, тэнгэрийн эрхсийн байрлалын мөн чанартай давхцсан бодит байдал, зайлшгүй байдал зэрэг нь чамд чиний сэтгэж бодож, сонгон авсан үл тохирох тэр байрлалын эсрэг талд буй ухаалаг, зөв урьдчилж харсан, зөв тооцоолсон, ухаалаг сонгон авсан байрлал шиг санагдана.
“Хэрэв цас хар өнгөтэй буюу хар өнгө туйлын орнуудад давамгайлж байсан бол…дэлхийн туйлын бүх мужууд органик амьдралтай үл нийцэх бараан цөл байх байсан билээ…Биесийн харьцаанд өнгө хуваарилагдах нь ертөнцийн зүй зохист байгууламжийн хамгийн шилдэг нотолгооны нэг болох билээ”. Хэрэв хүн цагаанаас харыг хийгээгүй бол, хэрэв хүний тэнэглэл байгалийг дур зоргоороо захиран тушаагаагүй бол бурханлаг мэргэн ухаан дэлхий дээр ноёрхохгүй байсан юм.
47
“Шувууг доош нисгэхийн тулд сүүлийг нь өргөх хангалтай, дээш нь нисгэхийн тулд сүүлийг нь буулгах хангалттай гэж хэн зааж өгөх ёстойв. Нисэх үедээ шувууны төлөө боддог дээд мэргэн ухааныг шувуу анзаардаггүй гэдгийг таг сохор хүн л мэдэхгүй байж чадна.
Байгалийг танин мэдэж чадахгүй бол мэдээж хэрэг сохор байж таарна, өөрийн мөн чанараас байгалийн дүр төрхийг гарган ирж, өөрийн ухааны хүчээр анхдагч хүчийг хувирган өөрчилдөг, шувууны нислэгийг нислэгийн механикаас хамааруулан тавьж, байгалийн ойлголтоос хийсвэрлэсэн ойлголтыг шувуу нисэхдээ хэрэглэдэг хууль болгон хувиргаж, морьтныг морь унах дүрэм журамтай, усанд сэлэгчийг сэлэх дүрэм журамтай хольж байгаатай адилаар, гэхдээ шувууны нисэлтийн урлагийг хэрэглэх нь төрөлх, анхдагч өөрт нь оршдог гэсэн ганцхан ялгаагаар хольж хутгадаг хүмүүсийг бид ерөөсөө ойлгодоггүй.
Гэхдээ шувууны нислэг бол урлаг ерөөсөө биш юм. Урлаг бол урлагт эсрэг эрхтэн түүнтэй шууд бөгөөд зайлшгүй холбоотой үүрэг гүйцэтгэж, түүний мөн чанарыг шавхан авч байдаг, тэрхүү эрхтний бусад олон бодит хийгээд боломжит онцгой функци болсон тэр газарт л үүсдэг юм. Шувуу бол нисэж байгаагаасаа өөрөөр нисэхгүй, нисэж чадахгүй. Амьтан бол хийж чаддаг цорын ганц тэр зүйлээ л хийх чадвартай, үүнийхээ хажуугаар тэр юу ч хийж чадахгүй, зөвхөн ийм учраас л тэр энэхүү цорын ганц үйл ажиллагаагаа хамгийн чадварлаг, давагдашгүй байдлаар гүйцэтгэж чаддаг, тэр өөр юуг ч чадахгүй, зөвхөн ганц энэ функцээр л тэр өөрийн бүх чадварыг шавхан гаргадаг, түүний энэ функци нь тухайн амьтны өөрийнх нь мөн чанартай давхцаж байдаг. Ийм учраас хэрэв чи амьтны төлөө үйлчлэгч ухаан санал болгохгүй бол уран сайхны гэж нэрлэсэн инстинкт бүхий амьтны, чухамдаа доод амьтны үйл ажиллагаа хийгээд функцийг өөртөө тайлбарлаж чадахгүй, энэ бүхэн чиний санал болгосонтой холбоотойгоор, тэдгээр амьтдын үйл ажиллагааны зүйл нь чиний ухамсар болон ухааны зүйл ямар байгаа шиг тийм зүйл мэт холбогдоно. Хэрэв чи амьтны үйл ажиллагааны бүтээгдэхүүнийг уран сайхны бүтээгдэхүүн гэж, дур зоргийн үр дүн гэж ойлгож байвал мэдээж хэрэг чи ухааныг түүний шалтгаан гэж санал болгоно, учир нь урлагийн бүтээл бол сонголт, зорилго, ухаан шаарддаг, улмаар амьтад өөрсдөө сэтгэдэггүй гэсэн туршлага ямар ч гэсэн чамайг сургаж байгаа болохоор чи тэдний төлөө өөр амьтныг сэтгэхийг албадна.
Ерөөс байгалиас ахуйд хүртэлх бүхий л оюун дүгнэлтүүдэд хүний үүсэл гарлын нөхцөл, урьдач нөхцлүүд байдаг; үүний үр дүнд хүний буюу хүн төст амьтан бий болдог нь гайхалтай биш юм. Хэрэв ертөнц машин бол мэдээж хэрэг түүнд механик байх ёстой. Учир нь байгалийн амьтад хүний индивид шиг бие биендээ хайнга байдаг, жишээлбэл, ямар нэг дур зоргоор сонгон авсан төрийн зорилгыг, жишээлбэл, цэргийн албанд, ердөө л дээд эрх мэдэлд нэгтгэж, ашиглаж болно, яагаад гэвэл хэрэв байгаль “эмх замбараагүйд” (анархи-Орч.Х.Д.Г.) уусахыг хүсэхгүй бол байгалийг засаглагч, эрх баригч, байгалийн ерөнхий командлагч, “үүлсийн ахмад” гэж байх ёстой нь ойлгомжтой. Ингээд хүн анхандаа ухамсаргүйгээр байгалийг хүний бүтээл болгон хувиргасан, өөрөөр хэлбэл өөрийн мөн чанарыг байгалийн уг чанар болгон хувиргасан; учир нь тэр үүний дараа буюу нэгэн зэрэг байгалийн бүтээл хийгээд хүний урлагийн бүтээлийн хоорондын ялгааг анзаарсан, ингээд түүний энэ мөн чанар түүнд ямар нэг өөр юм мэт, гэхдээ төстэй, адилхан мэт санагддаг. Ийм учраас бурхны ахуйн бүх нотолгооны утга санаа нь ердөө л логикийн, голдуу антропологийн, энэ болтол бол логик хэлбэрүүд- хүмүүн амьтны хэлбэрүүд л байдаг.
Та аалзанд тороо нэг модноос нөгөө модонд, нэг дээврээс нөгөө дээвэр лүү, нэг өндөрлөгөөс голын нөгөө тал руу, татах зөвлөгөө өгч чадах уу ? “Яагаад ч чадахгүй; гэхдээ хэрэв аалз чиний байгаа тэр байдалд байгаад, яг чам шиг “энэ ч талд”, “тэр ч талд” оршин байгаад чам шиг түүний тулд толгойны замаар энэ зорилтыг шийдэхэд хүрсэн бол чи бодож чадах уу ?”
Өөрийн торонд шүлсээ бэхэлж буй аалз болон зүйлийн хооронд чиний яс болон булчингийн хооронд байгаа шиг тийм нягт холбоо байгаа; аалзын хувьд гадаад зүйл бол түүний амьдралын утасны тулгуур цэг, түүний амьтан барих зэвсгийн тулгуураас өөр зүйл биш юм. Аалз чиний харж байгааг харж чадахгүй; түүний хувьд зааг, ялгаа, зай огт оршин байдаггүй, ямар ч тохиолдолд чиний оюун ухаантай хараанд өгөгдсөн шиг оршин байдаггүй. Ямар ч ухаан хэрэглэлгүй аалзны хийж буй тэр зүйл, улмаар зөвхөн чиний ухаанд оршин байгаа тэр бүх хүндрэлгүйгээр хийж буй тэр зүйл чиний хувьд шийдвэрлэшгүй онолын асуудал болж байна.
“Намар болохоор модны мөчирт бөөн бөөнөөрөө байдаг атлаа навчнаас илүүтэй хөрснөөс хоол тэжээлээ олохыг модны бөөсөнд хэн зааж өгсөн вэ ? Хөрс болон мөчир рүү хүрэх замыг тэдэнд хэн зааж өгсөн бэ ? Навчин дээр төрсөн модны бөөсний хувьд хөрс бол алс холын төдийгүй, огт үл мэдэх салбар юм. Би модны бөөс болон чийгийн улаан хорхойг бүтээгчид залбирч, тэгээд дуугай болж байна.”
Хэрэв чи модны бөөс болон чийгийн улаан хорхойг теизмыг номлогч болгон хувиргаж, хэрэв чи тэдэнд өөрийн бодол санаагаа шургуулах аваас чи ч гэсэн дуугай байх ёстой нь мэдээж хэрэг, учир нь яг модны бөөс хийгээд чийгийн улаан хорхойд бус, зөвхөн хүн төст модны бөөс болон чийгийн улаанд хөрс бол алс холын төдийгүй, огт үл мэдэх салбар юм; түүний хувьд навч бол навч шиг оршдоггүй, хөрс бол хөрс шиг оршдоггүй, харин түүнд химийн хувьд төстэй бодис мэт эзэмшигдсэн байдаг.
Ийм учраас бүхнийг тольдогч нүдний бүтээлийг байгалиас олж харахыг чамаас шаардаж буй чиний өөрийн нүдний тусгал л аалзны хошногоноосоо гаргаж буй тэр утсыг сэтгэгч амьтан гэж толгойноосоо гаргахад чамайг албадаж байна.
Чиний хувьд байгал бол чиний харааг баясгаж буй зөвхөн төсөөлөл, зөвхөн үзүүлбэр; ийм учраас чи нүднийхээ баясан буй тэр зүйлд итгэж, бодож, түүнчлэн байгалийг хөдөлгөж, удирдаж байна; байгал доторхи тэнгэрийн гэрлийг чи байгалийг бүтээсэн тэнгэрийн амьтан болгож, харах гэрлийг чи байгалийн хөшүүрэг болгож, харах мэдрэлийг (нерв-Орч.Х.Д.Г.) чи ертөнцийг бүхэлд нь хөдөлгөх мэдрэл болгон хувиргаж байна. Мэргэн бүтээгчээс байгалийг гаргах нь ганцхан харцаар хүүхэд төрүүлнэ гэсэн хэрэг, хоолны амтат үнэрээр өлсөхийг дарна гэсэн хэрэг, сайхан аясаар хадыг хөдөлгөнө гэсэн хэрэг юм. Хэрэв гренланд хүн аварга загас хүний шээснээс гарсан гэж бодож байвал яагаад гэвэл энэ нь хүний үнэртэхэд шээс шиг байдагт оршино, амьтан судлалын ийм таамаглал нь байгал хүний ухаанд ямар нэг ухаалаг хийгээд зүй зохистой сэтгэгдэл төрүүлдэг гэх шалгаанаар байгалийг ухаанаасаа гарган авдаг теистуудын космологийн таамаглалтай адилхан үндэстэй юм. Байгалийн үзэгдлүүд нь бидэнд ямар нэг оюун ухаантай мэт төсөөлөгддөг нь мэдээж хэрэг, гэхдээ эдгээр үзэгдлийн шалтгаан нь гэрэл бол гэрэл гэдэг шиг оюун ухаан байх нь үгүй юм.
48.
Байгальд яагаад эрэмдэг амьтад байдаг вэ ? Яагаад гэвэл түүний хөгжлийн үр дүн зорилго байдлаар урагш өгөгдөөгүй. Яагаад мууран толгой гэгдэх зүйл байдаг вэ ? Яагаад гэвэл байгал тархи бүрдүүлэх үед түүнийг бүрхэхийн тулд ясны бодисийн тухай мэддэггүй байснаас гавлын ясны тухай бодоогүй. Яагаад илүүдэл эрхтэн байдаг вэ ? Яагаад гэвэл байгал тоолдоггүй. Яагаад зүүн нь барууныхаа байранд, баруун нь зүүнийхээ байранд оччихдог юм бэ ? Яагаад гэвэл байгал баруун зүүнийг мэддэггүй. Эрэмдэг байдлыг иш татах нь ердийн зүйл, түүнийг теологийн ивээлээс байгалийг чөлөөлсөн хуучин атеистууд, тэр ч байтугай теистууд дэвшүүлэн тавьдаг, тэд жам ёсны бүрдлүүд урьдчилан хараагүй, урьдчилан бодоогүй, дур зоргийн бус үр төл гэж нотолдог; үнэн хэрэг дээрээ бүх үндэслэлүүд, түүний дотор шинэ натуралистуудын гарган ирсэн зэрэмдэг бол үр хөврөлийн өвчний үр дагавар л юм мэтээр зэрэмдэгийг тайлбарлах гэсэн үндэслэл хэрэв байгалийн бүтээлч буюу бүрдүүлэгч хүч нэгэн зэрэг хүсэл, зориг, ухаан, болгоомжлол, ухамсар зэрэгтэй холбогдсон бол утгагүй болох байсан юм.
Хэдийгээр байгал урьдчилан хардаггүй ч тэрээр ямар ч гэсэн сохор биш юм; хэдийгээр тэр хүний утгаар амьдардаггүй, ерөөс субъектив, мэдрэхүйн амьдралаар оршдоггүй гэсэн, хэдийгээр тэр зорилгынхоо дагуу бүтээдэггүй ч гэсэн түүнд тохиолдлын явдал байж л таарна.
Үнэхээр хүн байгалийг үхмэл буюу сохор хэмээн тодорхойлж, түүний бүтээлийг тохиолдлын гэж үзэж байгаа тэр газар хүн өөрийн мөн чанар, чингэхдээ субъектив мөн чанарыг байгалийн хэмжээс (мерило-Орч.Х.Д.Г.) болгож, энд тэрбээр байгалийг өөртөө эсрэг байдлаар л тодорхойлж байна, учир нь түүнд байгальд байгаа тэр зүйл байхгүй юм.
Байгал газар сайгүй үйлдэж, бүтээж, гэхдээ тодорхой холбоонд зайлшгүй шаардлагаар ингэдэг; энэ холбоог хүн ухаан гэж тэмдэглэдэг, ингээд тэр газар сайгүй олж харсан энэ холбоондоо утга санаа олж, сэтгэлгээ, “хангалттай үндэслэл”, системдээ материал болгодог. Байгалийн зайлшгүй байдал бол хүний буюу логикийн, метафизикийн буюу математикийн, ерөөс хийсвэр зүйл биш юм; учир нь байгалийн амьтан бол сэтгэдэг амьтан биш, логик буюу математик бие биш юм, гэхдээ бодит, мэдрэгдэх, хувь амьтан мөн; энэ зайлшгүй байдал мэдрэгддэг; ийм учраас хүнд чөлөөтэй буюу наад зах нь эрх чөлөөний бүтээгдэхүүн гэж төсөөлөгдөж буй эксцентрист, өвөрмөц, тогтмол бус (иррегулар-Орч”Х.Д.Г.) зүйлс ийм гаж байдлын ачаар эрх чөлөөний бүтээгдэхүүн болдог.
Байгалийг зөвхөн байгалиар өөрөөр нь дамжуулан ойлгож болно; байгал бол ойлголт нь өөр юунаас ч хамаардаггүй тийм амьтан юм: гагцхүү тэр л ганцаараа өөртөө байгаа юм болон бидний хувьд байгаа юмны хоорондын ялгааг гаргах чадвартай; хэдийгээр бид байгалийн үзэгдлийг хүний төстэй үзэгдэлтэй харьцуулан үзэж, жишээлбэл, дэг журам, зорилго, хууль мэтийн хүний ойлголтыг бидэнд ойлгомжтой болгохын тулд түүнд хэрэглэж, ердөө л юмсын субъектив харагдах байдалд тулгуурласан бидний хэлний уг чанарыг түүнд арга буюу хэрэглэдэг хэдий ч байгал бол яагаад ч хүний хэмжээсэнд багтахгүй цорын ганц амьтан болно.
49.
Байгал дахь бурханлаг мэргэн цэцний өмнө буй шашны урам зориг бол ердөө л уулга алдах агшин мөн; энэ нь ердөө л хэрэгсэлд чиглэгддэг ба байгалийн зорилгын тухай эрэгцүүлэлтэй тулахад унтардаг юм. Элсэн дэх шоргоолжны үүр, аалзны тор ямар гайхалтай байдаг гэж санана ! Энэ ухаалаг байгууламжууд юуны тулд байгаа юм ? Хоол тэжээлийн тулд гэвэл ийм зорилгыг хүн энэ байдлаар нь бол энгийн хэрэгсэл л гэж үзнэ. Сократ: “Өөр-энэ өөр амьтад-амьтан хийгээд амьтантай төстэй хүмүүс идэхийн тулд амьдардаг, би бол амьдрахын тулд иддэг” хэмээн хэлсэн.
Цэцэг, түүний бүтэц гайхмаар сайхан ! Гэхдээ энэ бүтэц, энэ агуу их юуны тулд байгаа вэ ? Гоёл чимэглэл хийгээд хамгаалалтын энэ зүйлээр зөвхөн хүн л ичгүүр буюу тэр ч байтугай шашны чармайлтаасаа болж бэлэг эрхтнээ нууж байна. Байгал судлаач-онолч бахархан хүндэлдэг “модны бөөс хийгээд чийгийн улаан хорхойг бүтээгч” бол ийм учраас л шашны утгаар зөвхөн жам ёсны амьдралд зорилгоо харсан бурхан болон түүний тулгуур мөн. Үгүй. Бурхан хийгээд тулгуур бол шашны объектын хувьд ердөө л хүнийг, чухамхүү байгалиас ялгаатай, байгалийн дээр гарсан тэр хүнийг бүтээгч юм, Энэ бүтээгч дотор хүн өөрийгөө ухамсарлаж байдаг ба энэ бүтээгчид шашны үзлийн үүднээс гадаад байгальд суурилсан чанаруудаас ялгаатай түүний мөн чанар хэрэгжиж байдаг. Лютер:”Загалмайлан ариутгах үед авч хүүхдийн дээрээс гоожуулж буй рашаан бол бүтээгчийнх биш, харин аврагч бурхны рашаан” гэж хэлсэн.
Жинхэнэ ус бол надад ч, амьтанд ч, ургамалд ч ямар нэг нийтлэг зүйл бөгөөд энэ бол шившсэн рашаан биш юм. Эхнийх нь намайг бусадтай холбож байна, удаах нь намайг байгалийн бусад амьтдаас ялгаж байна.
Жирийн бус, шившсэн рашаан л шашны ач холбогдолтой, ийм учраас бүтээгч хийгээд байгалийн тулгуур, шившсэн рашаан бүтээгч нь шашны объект болно. Байгалийн усыг бүтээгч нь өөрөө жам ёсны амьтан болох нь мэдээж, улмаар шашны биш, хэт жам ёсны бус амьтан юм. Ус бол мэдрэхүйд өгөгдсөн харагдах мөн чанар мөн, ийм учраас түүний чанар хийгээд үйлчлэл биднийг ямар нэг хэт мэдрэмтгий шалтгаанд хүргэдэггүй; харин шившсэн рашаан бол “биеийн нүдний” зүйл биш, харин сүнслэг, үл харагдах, хэт мэдрэмтгий мөн чанар мөн, өөрөөр хэлбэл, шүтлэгт л бэлэн байгаа, зөвхөн төсөөлөлд, зөвхөн дүрслэн бодохуйд л үйлчилж, оршин буй мөн чанар юм; ингээд энэ бол дүрслэн бодохуй дахь шүтлэгт л өгөгдсөн оюун ухааны мөн чанарыг өөрийн шалтгаан болгохыг шаарддаг мөн чанар болно. Жинхэнэ ус бол зөвхөн миний биеийн хир, буртгийг цэвэрлэнэ, харин шившсэн рашаан бол ёс суртахууны хир буртгийг цэвэрлэнэ; эхнийх нь миний энд байгаа, цаг зуурын, хувирамтгай амьдралын цангааг л тайлна, хоёр дахь нь миний мөнхийн амьдралын хүслийг тайлна; эхнийхэд хязгаарлагдмал, тодорхой, эцсийн үйлдэл хэвшмэл байдаг бол хоёр дахид нь төгсгөлгүй, байгалийн усны хязгаараас даван гарсан бүхнийг чадагч үйлдэл байдаг, улмаар байгалийн ямар ч хязгаарлалтай холбоогүй, туршлага хийгээд оюун ухааны ямар ч хил заагтай холбогдоогүй бурханлаг амьтны хэрэгжүүлж, бодитой болгож буй үйлдэл нь хүний итгэл шүтлэг хийгээд дүрслэн бодох чадварын хязгааргүй мөн чанар байдаг. Шившсэн рашааныг бүтээгч нь жинхэнэ усыг бүтээгч биш гэж үү ? Шившсэн рашаан жинхэнэ усанд яаж харьцах нь нэн тодорхой юм; хоёр дахь нь байхгүй бол эхнийх нь байхгүй, хоёр дахь нэгдэхийнхээ нөхцөл, бас хэрэгсэл юм.
Байгалийг бүтээгч л зөвхөн хүнийг бүтээгчийг нөхцөлдүүлдэг. Гар дороо жинхэнэ ус байхгүй хүн хэрхэн түүнийгээ жам ёсноос хэтийдсэн үйлдэлтэй холбож чадах бил ээ ? Түр зуурын амьдрал байхгүй хүнд яаж мөнхийн амьдрал бэлэглэж болох бил ээ ? Өөрийн мэдэлд байгалийн элемент байхгүй тэр хүн хэрхэн миний биеийг сүнснээс дахин сэргээж чадах бил ээ ? Юу ч үгүйгээс өөрийн хүсэл зоригийн энгийн үйлдлээр байгалийг бүтээхийн тулд хүчин чадал хийгээд хүч эзэмдсэн тэр амьтнаас өөр хэн гээч байгалийн захирагч, хууль тогтоогч болж чадах бил ээ ?
Ийм учраас жинхэнэ усыг шившигч жам ёсноос хэтийдсэн мөн чанарын холбоог утгагүй зөрчил хэмээн зарлагч бас байгалийг бүтээгчийн жам ёсноос хэтийдсэн мөн чанарын холбоог утгагүй гэж зарлаж л байг; учир нь шившсэн рашаан жинхэнэ ус хоёрын үйлчлэлийн хооронд хэт байгалийг бүтээгч хийгээд жам ёсны байгалийг бүтээгч хоёрын хооронд байгаа шиг тийм нягт буюу сул холбоо байгаа юм.
Бүтээгч хэт байгалийн, гайхамшигт шившсэн рашаан гарган авч буй тэр л булгаас гарсан юм. Рашаанд чиний хараанд илт өгөгдсөн бүтээгч амьтан, бурханлаг амьтан байгаа юм. Бүтээгчийн мөн чанар, өөрөөр хэлбэл гайхамшгийн мөн чанарыг хэвээр нь орхиод рашаан хийгээд бусад гайхамшгийн ид шидийг чи үгүйсгэж чадна гэж үү ? Өөрөөр хэлбэл бүтээлийн агуу их гайхамшгийг хүлээн зөвшөөрчихөөд жижиг гайхамшгийг үгүйсгэж чадна гэж үү ? Дашрамд теологийн ертөнцийн ажил хэрэг улс төрийн ертөнцийн ажил хэрэгтэй адилхан өрнөдөг: энд жижиг хулгайчийг дүүжилж, том хулгайчийг чөлөөтэй орхидог.
50.
Байгалийн дэг журамд, зай зохистой байгууламж хийгээд зүй тогтолд илрэн харагддаг зөн билэг (провидение-Орч-Х.Д.Г.) бол шашны зөн билэг биш юм. Эхнийх бол зайлшгүй байдалд суурилдаг бол шашны зөн билэг эрх чөлөөнд суурилж байдаг; шашны зөн билэг хязгааргүй, гарцаагүй бол жирийн зөн билэг хязгаарлагдмал, мянган нөхцлөөс хамаардаг; шашны зөн билэг онцгой, хувьч байдаг бол жирийн зөн билэг зөвхөн бүхэл, зөвхөн төрөлд тулгуурлаж, нэгж, хувь зүйлийг тохиолдол гэж төсөөлж байдаг. Нэгэн теист зориг сэтгэлтэй байгал шинжээч: “Олон хүн (олон хүн гэж үү ? Байгалийг математикийн, хуурамч, эхлэх цэгээс бурхныг ямар нэг том гэж санадаг бүх хүн), ялангуяа хүн өөрийгөө ертөнцийг өөртөө хадгалдаг ямар нэг шууд, онцгой амьтан гэж төсөөлдөг ба бурхан бүх амьтан адгуусын үйлдлийг удирдан, тэднийг өөрийн үзэмжээр жолоодож байдаг мэтээр өөртөө итгүүлдэг…Гэхдээ хүмүүс хийгээд бусад амьтдын үйлдэлд ингэж онцгой их оролцох болон хянахыг байгалийн хуулийн үүднээс хүлээн авч болохгүй юм…Тусгай нэг амьтны хувьд байгалийн үзүүлж буй өчүүхэн бага халамж үүнд биднийг итгүүлж байна” гэсэн юм.
Дашрамд байгал төрөл буюу зүйлдээ тун бага “анхаардаг”. Зүйл нь жам ёсны шалтгаанаар хадгалагддаг, ийм учраас зүйл бол бөөгнөрлөөр дамжин хөгжиж, үржиж буй хувь амьтдын (индивидум-Орч.Х.Д.Г.) нийлбэр цогцоос өөр юм биш. Хэрэв ганц тусгай амьтан тохиолдлын сүйрүүлэгч үйлдэлд өртвөл бусад нь үүнээс зайлан зугтана. Олонлиг байдлыг тусгай нэг амьтад хамгаалж байдаг. Түүний хамт яг ийм буюу үнэндээ бас л ийм шалтгаанаар тусгай ганц амьтан үхэхэд дагаад бүхэл зүйл мөхдөг. Ингэж дронт (нисдэггүй нэгэн төрлийн шувуу байсан аж-Орч.Х.Д.Г.) хийгээд ирландын аварга буга мөхсөн; одоо ч гэсэн хүн мөрдөн хөөсний улмаас нэн тархсан соёлууд, амьтны олон зүйл хаа нэгтэй саяхан болтол асар олон тоотой байсан тэр салбаруудад мөхөж алга болсоор байна; жишээлбэл, Өмнөд Шотландын арлуудад далайн нохой цаг хугацаа урсахын хэрээр газрын хөрснөөс арчигдаж байна. Байгалийн асар их баялагтай үед ч тэд хэдэн мянгаараа хайр найргүй, өрөвдөх сэтгэлгүйн золиос болж байна…Ийм явдал хүнд ч гэсэн тохиолдож байна. Хүмүүн төрөлхтний тэн хагас нь хоёр нас хүртэл амьдарч чадахгүй, чингэхдээ эдгээр хүүхдүүд хэзээ нэгэн цагт амьдарч байсан гэдгээ бараг ухамсарлаж амжилгүй үхэж байна. Түүнчлэн сайн муу хүмүүсийн азгүй явдал, зовлон гуниг нүдний өмнө ил байна; энэ бүхэн бүтээгчийн онцгой дэмжлэг болон сэтгэлийн үйлдэлтэй тийм их авцалдахгүй байна. Түүний хамт тусгай зориулалт байхгүй энэхүү удирдлага, энэхүү зөн билэг нь зорилго, мөн чанар, зөн билгийн ойлголтод нийцэхгүй байна; зөн билэг тохиолдлыг арилгах ёстой, гэхдээ хэрэв бүх юм нийтлэг зөн билэг байвал тохиолдол өөрийн хүчийг хадгална, ийм учраас ийм зөн билэг бол ерөөсөө зөн билэг биш юм.
Ингээд жишээлбэл байгал дахь “бурхны лүндэнгийн” нэгийг, өөрөөр хэлбэл жам ёсны шалтгааны үр дүнг тодорхой тоогоор илэрхийлсэн хүмүүсийн нас болон үхлийг харгалзуулан гаргаж болно; ингээд жишээлбэл, эхний жилд гурваас дөрвөн хүүхдийн нэг үхдэг, тав дахь жилд 25-ын нэг, долоо дахь жилд 50-ийн нэг, арав дахь жилд 100-гийн нэг үхдэг; тэгвэл чухам энэ хүүхэд үхдэг, бусад гурав буюу дөрвөн хүүхэд амьд үлддэг нөхцөл байдал бол тухайн хуулиар нөхцөлдөөгүй, өөр тохиолдлын шалтгаанаас хамаарсан тохиолдлын үзэгдэл мөн.
“Гэр бүл бол бурхны лүндэн”, энэ бол хүмүүн төрлийг өсгөн үржүүлэх жам ёсны зөн билгийн хууль мөн, улмаар миний хувьд үүрэг болно. Гэхдээ энэ үүрэг би чухам энэ эмэгтэйтэй гэрлэх, энэ бүсгүй тохиолдлын органик гэмтлийн улмаас гэрлэлтэд тохирох эсэх буюу үргүй эсэх талаар надад юу ч хэлж өгөхгүй. Гэхдээ энэ хуулийг тодорхой хувь тохиолдолд хэрэглэж, эгзэгтэй үед шийдвэр гаргасан л бол жам ёсны зөн билэг намайг хэрэгцээний бахинд хавчин хувь заяаны эргүүлгэнд хаяна, үнэн хэрэг дээрээ бол энэхүү жам ёсны зөн билэг бол байгал өөрөө л юм; энэ тохиолдолд би түүнээс дээд зиндаанд, байгалиас хэтийдсэн бурханд хандах болно: тэдний нүд байгалийн гэрэл дуусч буй яг тэр газарт над руу хандана, тэдний хаанчлал жам ёсны зөн билгийн хаанчлал дуусч буй тэр газар эхэлнэ.
Байгалийн тодорхойгүй байдлын бүрэнхийд орхиж, тохиолдлын мэдэлд үлдээсэн тэр зүйлийг тодорхойлж намайг албадаж байгаа гэдгээ бурхан мэдэж байдаг. Тохиолдлын хүрээ бол энгийн утгаар ч, философ утгаар ч “эерэг”, хувь шинжтэй, урьдчилан хараагүй, тооцоололд өгөгдөөгүй хүрээ, бурхдын хүрээ, шашны зөн билгийн хүрээ мөн.
Харин зэмлэл хийгээд залбирал бол хүн тохиолдлын, харанхуй, үл мэдэгдэх зүйлийн зөн билэг, магад чанарын зүйл, үгүй ядахдаа найдлагын зүйл болгон хувиргах шашны аргууд л юм. Үүнтэй холбогдуулан Сократын зэмлэлийн тухай (Ксенофонтынхоор) хэлсэн үгийг харьцуулаад үзэгтүн.
51.
Эпикур бурхад ертөнцүүдийн хоорондын завсар зайд амьдардаг гэж хэлсэн. Сайн л байна. Эпикурын ертөнц хоорондын орон зайны жинхэнэ утга санаа бидэнд сонирхолтой биш нь мэдээж. Бурхад хоосон орон зайд, ёроолгүйд (бездна-Орч.Х.Д.Г.) бодит хийгээд дүрслэн бодсон ертөнцийн дунд, хууль хийгээд түүнийг хэрэглэхийн дунд, үйлдлийн үйлчлэл хийгээд үр дүнгийн дунд, одоо хийгээд ирээдүйн дунд оршин байдаг.
Бурхан бол дүрслэн бодсон, хуурамч, уран сэтгэмжийн амьтан бөгөөд нарийн яривал өөрийн ахуйгаар одоо цагт биш, харин ирээдүй болон өнгөрсөн цагт л үүрэгтэй. Бурхад өөрийн ахуйгаар өнгөрсөн цагт өртэй: энэ талийгаачид, эдгээр амьтад зөвхөн сүнс хийгээд төсөөлөлд л оршин байдаг, тэдний культ зарим ард түмний бүх шашныг бүрдүүлж, заримд нь шашны ихээхэн, гол хэсгийг бүрдүүлж байдаг. Гэхдээ өнгөрснөөсөө хязгааргүй хүчтэйгээр сүнсэнд ирээдүй нөлөөлж байдаг; өнгөрсөн нь дурдатгалын тайван мэдрэмжийг (ощущение-Орч.Х.Д.Г.) л үлдээж байдаг бол ирээдүй бол бидний хараанд там буюу тэнгэрийн амар жаргалангийн өмнө зогсож байдаг.
Ийм учраас авснаас босч ирсэн бурхад зөвхөн бурхдын сүүдэр юм; жинхэнэ, амьд бурхад, бороо хийгээд нар, аянга хийгээд цахилгаан, үхэл хийгээд амьдралын захирагч нар, тамын эзэд бол өөрийн оршихуйгаар айдас хийгээд итгэл найдварт, үхэл хийгээд амьдралыг хуваарилагч хүчинд, гүн хар эргүүлгийг гэрэлтүүлэгч ирээдүйн уран сэтгэмжийн амьтдад хамаарна.
Одоо бол дээд зэргийн зүймэл, төгссөн, тодорхой зүйл мөн; түүнийг өөрчилж, нөхөн гүйцээж, салгаж болохгүй. Одоод байгаа төсөөлөл бодит байдалтай давхцана, одоо цагт бурханд байр байхгүй, уудам орон байхгүй, одоо бол бурхангүй. Ирээдүй бол яруу тансагийн хаанчлал мөн хязгааргүй боломж хийгээд тохиолдлын хаанчлал мөн, ирээдүй бол миний хүсч буй тийм зүйл буюу миний айж буй тийм зүйлийн аль аль нь байж болно.
Ирээдүй бол ямар ч хэмжилтэд ороогүй, хатуу ширүүн хувь заяанд хараахан нэрвэгдээгүй; тэрээр “өдөр тутмын” бодит байдал болон гэнэн бэлэн байдлаас дээгүүрх өөрийн өндөрлөгөөс ахуй хийгээд үл ахуй хоёрын хооронд одоогоор хөвөн явж байна; тэрээр өөр “үл харагдах” ертөнц, хүндийн хуулиар хөдөлдөггүй, харин мэдрэмтгий мэдрэлээр хөдөлдөг ертөнцийн хүрээнд хараахан ороогүй байгаа.
Энэ ертөнц бол бурхдын ертөнц юм. Одоо бол надад хамаарна, ирээдүй бол бурхдад хамаарна. Одоо би яг байна; бурхад одоогийн агшинг, дашрамд хэлэхэд тэр дороо л өнгөрсөн болдог энэ агшинг надаас салган авч чадахгүй; тэр ч байтугай бүхнийг чадагч бурханлаг хүчин чадал тохиолдсон зүйлийг байгаагүй болгон хувиргаж чадахгүй, үүнийг эртний хүмүүс аль эрт баталсан. Гэхдээ би дараагийн агшинд орших болов уу ? Миний амьдралын дараагийн агшин миний хүсэл зориг буюу тэр маань одоох агшинтай зайлшгүй холбоонд байж чадах болов уу ? Үгүй.
Энд тоо томшгүй олон тохиолдол үүсдэг; минут тутам ирээдүйн агшин одоогоос ухаандаа: эсвэл миний хөл дорх хөрсний тогтворгүй байдал, эсвэл миний толгой дээр дээвэр унах, аянга буух, буугаар буудах, чулуугаар шидэх, тэр ч байтугай усан үзмэнд хахах зэргээр үүрд зайлуулагдаж болно.
Гэхдээ буянт бурхад ийм эрс түрхэлт гаргадаггүй, тэд өөрийн хоосон (эфир-Х.Д.Г.), баригдашгүй биеэрээ бүхий л боломжит хортой үйлдэлд нээлттэй байдаг бидний хүмүүн биеийн нүх сүвийг дүүргэж байдаг, тэд өнгөрсөн агшинг ирж буйтай холбож байдаг; тэд ирээдүй болон одоогийн хооронд зуучлагчаар үйлчилдэг, тэд хүмүүс бол сүвтэй бурхад байж завсар хоорондыг ердөө л завсарлагатай эзэмшиж байдаг тэрхүү тасралтгүй хэлхээ холбоо болж, бас эзэмдэж байдаг юм.
52.
Энэрэл нигүүлсэл бол бурхдын шинж мөн; гэхдээ хэрэв тэд бүхнийг чаддаг бол, хэрэв тэд жам ёсны зөн билгээс чөлөөтэй биш бол, өөрөөр хэлбэл байгалийн зайлшгүйн хэлхээнээс, хэрэв хувь тохиолдолд, үхэл амьдралын асуудлуудад тэд байгалийн эзэд байж чадахгүй, улмаар тэд ид шид бүтээж чаддаггүй юм бол тэд яаж энэрэл, нигүүлсэнгүй байж чадах бил ээ ? Бурхад, үнэндээ бол байгал өөрийн оршихуйг дэмжиж чадахуйц биеийн болон сэтгэлийн хүч хайрласан юм. Гэхдээ өөрийгөө хамгаалах жам ёсны эдгээр хэрэгсэл цаг ямагт хангалттай байдаг уу ? Жам ёсны дэг журмын хайр найргүй явцыг бурхны гар тогтоон торгоогоогүй бол би ямар ч найдваргүй үхэх тийм нөхцөл байдалд би үргэлж орох ёстой юу ? Жам ёсны дэг журам сайн сайн гэхдээ үргэлж сайн байдаг уу ? Жишээлбэл, энэхүү тасралтгүй бороо, энэхүү тасралтгүй ган юмсын дэг журамд бүрэн орно, гэхдээ бурхан туслахгүй бол, энэ ганг зогсоохгүй бол үүний үр дүнд би үхэхгүй юу, миний гэр бүл үхэхгүй юу, тэр ч байтугай бүхэл бүтэн ард түмэн мөхөхгүй юу ? Христчүүд хүртэл Зевст хандсан грекүүдийн адил борооны талаар өөрийн бурханд залбирч, тэр нь тэдний залбирлыг сонсож байгаа гэж боддог. Лютер ширээний арын яриандаа: “Бороо удаан ороогүйгээс асар их ган болж, талбай дээрх талх хүртэл шатаж байлаа; тэгэхэд доктор Мартин Лютер залбирч, хүндээр амьсгалан: “Оо, Бурхан минь, Бидний залбирлыг өөрийн зорьсон мэт болгоогооч..Бид чин зүрхнээсээ чамайг дуудаж, гуниглан дурсаж байгааг би мэднэ, чи яагаад биднийг үл сонснов ? Үүний дараахан нэгэн шөнө ургамалд таатай, элбэг баян хур бороо оров” гэжээ.
Ийм учраас гайхамшиг бол бурханлаг удирдлага хийгээд зөн билэгтэй нягт холбоотой, түүгээр ч үл барам энэ нь байгалиас ялгаатай хүч болон амьтан болсон бурханлаг байдлын цорын ганц нотолгоо, нээлт, илрэл юм. Бурхан хүмүүсээс юугаараа ялгагдах вэ ?
Хүмүүс цаг хугацааны агшинд ямар байдаг шигээ үргэлж тийм байдаг ба хүмүүс үүгээрээ хязгаарлагдмал байдаг бол бурхан үүгээр хязгаарлагдаагүйгээрээ л ялгаатай. Хязгаарлалтыг арилгах нь уг чанарыг хүчтэй болгох болон өөрчлөх явдлыг дагалдуулна, гэхдээ адилтгал нь хэвээр үлдэнэ.
Хүмүүс амьдрах чанар бол бурханлаг чанар гэж амьдардаг, энэ бол мөн чанарын шинж, бурханлаг байдлын нөхцөл мөн, гэхдээ харамсалтай нь ! хүний амьдрал удаан биш, хүмүүс үхдэг, харин бурхад мөнх амьдралыг эзэмдэж үхдэггүй; хүмүүс бас л аз жаргалтай, гэхдээ бурхад шиг тасралтгүй биш; хүмүүс бас л сайн, гэхдээ үргэлж биш, энд Сократын хэлснээр хүн төрөлхтнөөс бурханлаг байдлын ялгаа оршдог, ингээд бурхад бол цаг ямагт сайн байдаг; хүмүүс бас л Аристотелийн хэлснээр сэтгэлгээний бурханлаг амар сайхан байдлаас сэтгэл ханадаг, гэхдээ тэдний оюун санааны үйл ажиллагаа бусад ажлаар, бусад үйл ажиллагаагаар тасалдаж байдаг. Ингээд хүнд ч, бурханд ч адилхан чанар, адилхан амьдралын дүрэм журам байдаг, зөвхөн эхнийхэд хоёрдахийнхтайгаа адил дүрэм журмын хязгаарлалт, онцгойлон үзэх явдал байдаггүй.
Нөгөө ертөнцийн амьдрал бол үхлээр тасарсан жинхэнэ амьдралын үргэлжлэлээс өөр зүйл биш, байгалиар тасалдаагүй хүмүүн амьтны үргэлжлэл болсон яг тийм бурханлаг амьтнаас өөр зүйл биш юм. Ерөөсөө бол тасралтгүй, хязгаарлагдаагүй хүмүүн амьтан юм. Байгалийн үзэгдлээс гайхамшиг юугаараа ялгагддаг вэ ? Хүнээс бурханлаг чанар ялгагддаг тэр л зүйлээр ялгагдана. Тухайн тусгай тохиолдолд тустай байж чадаагүй байгалийн үйлдэл буюу чанар гайхамшгийн тусламжтайгаар тустай буюу ямар ч тохиолдолд гэм хоргүй зүйл болон хувирдаг: гайхамшгийн ачаар би тохиолдлоор усанд уналаа гэхэд би живдэггүй, хахаж цацдаггүй; гайхамшгийн ачаар гал намайг шатаадаггүй, миний толгой дээр унасан чулуу намайг алдаггүй, өөрөөр хэлбэл гайхамшиг амьтдыг заримдаа сайн үйлт, заримдаа хортой, заримдаа хүнд ээлтэй, заримдаа түүнд халтай болгон хувиргаж, гарцаагүй сайн амьтан болгодог.
Бурхад хийгээд гайхамшиг бол өөрийн оршихуйгаар дүрмээс гажсан онцгой байдалд бүхэлдээ өртэй. Бурханлаг байдал бол дүрмээс гажихийг нөхцөлдүүлдэг хүний хязгаарлагдмал байдал хийгээд гэм согогийг арилгах явдал юм. Байгалийн амьтан бол тодорхой, улмаар хязгаарлагдмал байдаг. Онцгой тохиолдолд тэдний энэхүү хязгаарлагдмал байдал нь хүний хувьд үхлийн байдлыг нөхцөлдүүлдэг; гэхдээ шашны үзлийн үүднээс бол энэхүү хязгаарлагдмал байдал нь ямар нэг зайлшгүй зүйл биш, гэхдээ дур зоргийн, бурхнаас өгөгдсөн, улмаар хэрэв хүнд хэрэг гарах юм бол арилгаж болох зүйл, өөрөөр хэлбэл түүний хувьд сайн зүйл юм.
Гайхамшиг бол анхаасаа бүхий л үед бүх зүйлийг сайн сайхан болгох гэж урьдчилан тодорхойлогдсон, урьдчилан тогтоогдсон гэж үзээд гайхамшгийг бурхны нэр төр, мэргэн цэцэнд нийцэхгүй гэх шалтгаар үгүйсгэх нь байгалийн тусын тулд хүн болно, ухааны төлөө шашин болно гэсэн хэрэг болно, мөн энэ нь бурхны нэрийн өмнөөс атеизм заасан хэрэг болно.
Хэрэв бурхны тусламжгүйгээр биелж болох хүний зөвхөн тэр л гуйлт, хүсэлтийг бурхан биелүүлдэг байсан бол энэхүү биелүүлэх үйлдэл нь жам ёсны шалтгааны хил зааг болон нөхцлийн хүрээнээс халин гарахгүй байсан, хэрэв бурхан зөвхөн урлаг хийгээд байгалийн хам үйлдлийн үед л тусламжаа хүргэх болон хүргэхээ болих юм бол гайхамшигт үйлчилгээтэй матери шавхагдсан болж таарна, ингэвэл ийм бурхан бол бурхны нэрээр халхалсан, зайлшгүй болон дүрслэгдсэн зүйлээс өөр зүйл биш юм.
53.
Бурханд итгэх итгэл нь эсвэл хүмүүн (субъектив) амьтан болсон байгальд (объектив) итгэх итгэл, эсвэл байгалийн мөн чанар болсон хүмүүн амьтанд итгэх итгэл мөн. Нэгдэх итгэл нь байгалийн шашин, политеизм болно, хоёр дахь нь сүнслэг-хүний шашин, монотеизм болно. Политеизмыг байгалийн шашин гэж тэмдэглэх нь (ерөнхий утгаар бол үг дуугүй) зөвхөн харьцангуй утгатай, эсрэг тэсрэгийн утгатай. Политеизм байгальд өөрийгөө золиослож, байгальд хүний нүд хийгээд зүрх өгдөг; монотеизм бол байгалиар өөрийгөө золиослож, хүний нүд болон зүрхэнд тэр байгалийг захирах хүч хийгээд эрх мэдэл олгодог; политеизм хүмүүн амьтныг байгалиас хамааралтай болгодог бол монотеизм хүмүүн амьтныг байгалиас хамааралтай болгодог; эхнийх нь хэрэв байгал байхгүй бол би ч байхгүй гэж баталдаг бол хоёр дахь урвуугаар: хэрэв би байхгүй бол орчлон ч, байгал ч байхгүй гэж баталдаг.
Шашны анхдагч сэдэв (тезис-Орч.Х.Д.Г.) ийм байдаг: би бол байгалтай харьцуулахад юу ч биш, надтай харьцуулахад бүх юм бурхан, бүх юм надад хамааралт байдлын мэдрэмжийг өгдөг, бүх юм, ядахдаа тохиолдлоор ч гэсэн надад аз жаргал болон уй гуниг, аврал болон мөхөл авчирч болно, ийм учраас бүх зүйл шашны зүйл болно, анхандаа хүн тохиолдлын шалтгийг шалтгаанаас ялгадаггүй.
Шүүмжлэлт шалгалт байхгүй хамаарлын энэхүү мэдрэмжид тулгуурласан шашин бол фетишизм гэж нэрлэгдэх бөгөөд политеизмын үндэс мөн. Шашны төгсгөлийн сэдвийн хувьд гэвэл тэр нь ийм байна: надтай харьцуулахад бүх юм юу ч биш, хүний сүнсний агуу ихийн өмнө тэнгэрийн эрхсийн бүх гял цал, политеизмын дээд бурханлаг чанар гялалзан байдаг; орчлонгийн бүх хүчин чадал хүний зүрхний хүчин чадлын дэргэд юу ч биш, бүхий л зайлшгүй байдал бол байгалийн ухамсраас хагацсан үхмэл зүйл бөгөөд хүний, ухамсартай амьтны зайлшгүй байдлын дэргэд юу ч биш, учир нь миний хувьд бүх юм хэрэгсэл юм.
Гэхдээ хэрэв байгал бие дааж оршин байгаагүй бол, хэрэв тэр бурхнаас үүсэн гараагүй бол тэрээр надад хүртээлтэй байхгүй байсан. Хэрэв байгал бие даан оршиж, улмаар ө
Сэтгэгдэл0
let's see..
"Шvтлэгийн мен чанар" (discovery) -г тухайн цаг vеийн шаардлагаар "философийн vvднээс чадан ядан" тайлбарласаныг нь нэгэн зууны дараа "чадан ядан" хервvvлвээ. Гэхдээ ач холбогдлыг нь яаж vнэлэхгvй байх билээ!?
Энэ хүн муу орчуулжээ.Унших дур буцаад байна.Эрээн цаас байна.
ГАНААД БАЯРЛАЛАА УЛАМ АМЖИЛТ
Тийм шүү. Баярлууштай. Эхнийхийг чадан ядан уншсан, энэ философийн сэдвүүд чинь ямар уран зохиол биш, уншихад түвэгтэй шүү дээ. Цуглуулж байгаад, зав гарахаар л гүйцэн хөөж уншихаас. Муусайн ажил хийдэггүй үхэр монголчууд хүн муулахаас өөр юм мэдэхгүй мудакууд дэмий балай коммэнтүүдээ бичиж л байг.
chi uher mongold durgui sarmagchin hujaa yum biz dee?
Мухе хи хара хара, база база, авадаяа мунзаяа ганхуяг меша мана яа суухай, ум бура бува зула зула зүли манани деви сарвасам гаара гари низа дале дале зула эула сууха.
Хүн болох багаасаа хүлэг болох унагнаасаа гэх үг бий. Хорвоод хүн төрөхдөө уйлж мэндэлдэг. Магадгүй хамгийн анхны мэдрэмж нь айдас. Эхийн хэвлий гэдэг нэг орчин. Агаар амьсгална гэдэг өөр орчин. Тиймээс дасаж дадаагүй цоо шинэ орчин аймшигтай санагдаж улмаар аврал өршөөл эрэн орь дуу тавина. Эхээ үгүйлэн мөргөж буй хэрэг. Аажмаар орчиндоо дасаж сэтгэл нь тайвширснаар бөх гээч нь унтана. Эцгээ таниад сүсэглэж буй хэрэг. Шинэ мэдлэгтэй болж байна шүү дээ. Хүн мэддэг зүйлээсээ айхгүй. Тэгэхлээр мэдлэг бол өлгий маягийн зүйл байна. Гэхдээ хүн хэзээ, хаана, ямар орчинд төрж байгаагаасаа хамаараад анхны мэдлэг харилцан адилгүй. Анх ямар орчинд төрнө, хожим хойно тийм л зан суртахуунтай болно. Тэгэхлээр мөргөл гэдэг нь эхийн шинж чанартай, сүсэг гэдэг нь эцгийн шинж чанартай ажээ. Ухаандаа ном дор мөргөмуй гэдэг нь мэдэхгүй зүйлээ мэдэхийг хүссэн гуйлт бол уул усаа дээдлэн сүсэглэнэ гэдэг нь ган зуд бүү нүүрлээсэй гэсэн гуйлт байна. Хэлбэрийн хувьд ялгаатай боловч агуулга нь төстэй. Өөрийгөө хурцалж зориг шулуудна гэсэн санаа. Хэдийгээр үгүйлэх, үгүйсгэх хоёр хоорондоо ялгаатай боловч өгөө, авааны дэнсийг тохируулан ачаалал даах чадварыг дээшлүүлдэг ёс суртахууны хэрэгслэл гэдэг утгаараа нэг тэрэгний хоёр дугуй мөн, гэхдээ энэ хоёр дугуйг хооронд нь холбож буй гол нь хүн юм хэмээн Фейербах "Шашны мөн чанар" хүүрнэлдээ өгүүлжээ. Өөрөөр хэлбэл хүмүүжил бол эв дүй. Дорнынхон байгальтай эвсэх хандлагатай бол Өрнийнхөн нийгэмтэй эвсэх хандлагатай ажээ. Гэхдээ аль аль нь хүнийг дагуул маягтай болгон хувиргана. Нэг нь байгалийн дагуул, нөгөө нь нийгмийн дагуул. Зөв буруу, сайн муу, үнэн худлыг хайрцагласан байдаг учраас хүний сэтгэлийн галыг бөхөөж хүсэл зоригийг мохоодог. Энэ бол гэгээрэл биш, харин жинхэнэ мунхаглал. Харин бөө мөргөл тэс өөр. Энэ нь хүний хэрхэн яаж амьдрахыг заахгүй, харин мухардлаас гарахад нь хүмүүст тусалдаг. Байгальтай болон нийгэмтэй эвтэй амьдрахад нь дэм үзүүлдэг байна. Хүн хичнээн ихийг мэдэж, хичнээн их мэрийвч санаж сэдсэн хэрэг нь нэг л болж бүтэхгүй байх нь бий. Үйлс нь хазайна гэж ярьдаг. Асуудал хүндээ байгаа юм биш, харин байгалийн болон нийгмийн элдэв хорлол, бузар үүнд буруутай. Үүнээс болоод хүн амьдрахуйн эвээ олж чадахаа больдог. Хөл алдах ч юмуу эсвэл хөлөө олохгүй гэж ярьдаг. Бөө хүний үүрэг бол тухайн хүний явах замд саад болж хөндөлсөөд байгаа, ажил үйлсийг нь мухардалд хүргээд байгаа тэр чөдөр тушаа, тэр бузрыг нээн илрүүлж тонилгох явдал. Уулнаас хордсон бол уулыг, уснаас хордсон бол усыг, галаас хордсон бол галыг, хүнээс хордсон бол хүнийг гэхчилэн аргадаж номхотгоно. Тонилгоно гэдэг нь хорыг хороор гэдэг шиг дом юм. Ингэхдээ дэнчин тавина. Англиар бол trade-off. Их багын хэмжээг тохируулан хооронд нь гулгуулна гэхүү дээ. Үүний тулд яг хэзээ, хаана, юунаас болж бузартав гэдэг шалтгааныг нарийн тодруулах хэрэгтэй. Олон жил бугшсан бузар нэг өөр, тухайн бузрын их багын хэмжээ бас ялгаатай. Дэнчин тавихдаа үүнийг зөв тохируулна. Хэрвээ дэнчин ихдэх эсвэл багадах аваас хор гүйцэд тайлагдахгүй. Нэгэнт хор тайлсан бол бөөгийн ажил гүйцнэ. Бузар хийссэн нь андашгүй. Нэг том ачаа , нэг том өргөс авсан мэт сэтгэл хөнгөрнө, уужирна. Үүний дараа бүх ажил үйлс нь ёсчлон бүтнэ. Цаашаа яаж амьдрах нь тухайн хүний асуудал. Яаж зөв амьдрахыг бөө заахгүй, сургахгүй. Ийм нөхцөлд бөөд бас талархаж дэнчин маягийн юм өргөх ёстой. Эс тэгвэл бөө өөрөө тухайн бузарт ороогдох эрсдэл бий. Үүнийг дараах маягаар төсөөлж болно. Утас хэрхэн эрчилдгийг бид мэднэ. Урт утсыг голоор нь нугалаад хоёр салаа болгоно. Эхлээд нэг салаагаа эрчилж эргүүлнэ. Дараа нь хоёр утсаа нийлүүлэхэд эрчилэгдсэн утас нь эрчлигдээгүй утсаа өөртөө ороон эрчилж чангарна. Ингэснээр ачаалал даах чадвар эрс нэмэгдэнэ. Хэрвээ анхнаасаа эрч нь сул бол утас чангарахгүй, хангалттай эрчлэгдэхгүй. Хэрвээ эрч хэтэрвэл мөн мушгиралдаад утас болохгүй. Эвийг нь зөв тааруулах ёстой байна шүү дээ. Тэгэхлээр бөө мөргөл бол хүнийг хүн болгодог жинхэнэ гэгээрсэн боловсон ухаан мөн, харин байнга бусдын үгээр явдаг, байнга бусдын сургаснаар амьдардаг хүн бол жинхэнэ мунхаг хүн мөн, угтаа эв дүй бол эрчилсэн мэдрэмж мөн хэмээн Фейербах айлджээ. "Шашны мөн чанар" хүүрнэлийн 24 -34 хэсэг бүхэлдээ ёс суртахуун, эв дүй гэсэн сэдэвтэй ажээ. http://www.youtube.com/watch?v=ZeCE-Dptsog
Taniig niitleliig amtarkhan unshdag. Gehdee ene shashnii 5 udaagiin niitlel chini manai ulsiin khujgild yag yamar kheregteig oilgokhgui baina.
Чамд ажилладаггүй, ажиллах дургүй нэг тийм бөөрөнхий юм байна түүнийг чинь ажиллуулах л зорилготой юм. Монголд ийм цул шайриг олон тэднийг ажиллуулах санаатай юм. Эд бол хөгжилд саад болж буй гай юмдаа
-Угийн эерэг дүрийн жүжигчин гэж байдаг уу. Царай төрх, зан араншингаасаа болдог ч юм уу, “Энэ бол цаанаасаа эсрэг дүрд тохирохоор заяасан жүжигчин” гээд байдаг. Эерэг, эсрэг гэсэн ангиллын алинд нь ч шууд өмчлөгдөхгүй, ямар ч найруулагчаас дүр авч чаддаг жүжигчин бол Та. Энэ нь жүжигчний ур чадвартай холбоотой юу? -Миний бодлоор жүжигчин хүн эсрэг ч бай, эерэг ч бай, аливаа дүр бүхэнд хувьсан өөрчлөгдөх чадвартай байх ёстой. Түүнээс биш, бурхан хүнийг бүтээхдээ энэ эсрэг талынх, тэр эерэг дүрийнх гэдэггүй болов уу. Нөгөө талаар бид эсрэг, эерэг дүр гэдэг ойлголтыг халахаар хугацаа өнгөрлөө. Энэ бол бидний сэтгэлгээнд байсаар байгаа том алдаа. Аливаа юм хоёр талтай. Найруулагч надад “Энэ эсрэг дүр шүү” гээд өгвөл би тэр хүний эерэг тал нь юу байж болох вэ гэдгийг боддог. Бусдад муу хүн шиг харагддаг ч тэр нөхөр цаанаа өчнөөн сайхан эерэг зүйл бодож явахыг үгүйсгэж болохг үй. Эсрэг дүрийн доторх тэр нууцлаг ертөнцийг нээж гаргах нь надад хамгийн сонирхолтой байдаг. 1990-ээд онд бидний эерэг эерэг гэж гүйсээр байж сонгосон нийгэм одоо харин эсрэг болчихож байгаа юм биш үү. Тиймээс аливаа уран бүтээлч оногдсон дүрдээ хэт туйлшран зүтгэхгүй байх зарчмыг би баримталдаг. Эерэг юм шүү гэж бодоод л тоглоод байвал тэр нь дүр бус роль хэвээрээ үлдэнэ. Тэгэхээр аливаа сайн, саар зүйлийг орон зай, цаг хугацааны дотор өөрөөрөө дамжуулаад илэрхийлэн гаргаж чаддаг хүнийг жүжигчин гэх байх. -Таны дотор орших сайн, саар чанарыг дэнсэлбэл найруулагч ямар дүр оноож жүжигчинд өгөх бол? -Хүн өөрийгөө тийм, ийм гэж дүгнэх нь таатай эд биш. Тэр тусмаа хүнийг ямраар ч “будаж” болдог болсон энэ үед бүр утгагүй. Гэхдээ хувь хүнийхээ хувьд би юуг нандигнан хадгалж, тээж тэвэрч, үүр дүүрч явахаа сайн мэднэ. -Энэ хугацаанд таны бүтээсэн дүрүүдээс аль нь танаас гарч болох хамаг л авьяас, хүч чадал, мэдрэмжийг шавхсан бэ? -Бүгд л шавхсан. Жишээ нь, би Жалханз хутагт, Манлайбаатар Дамдинсүрэн, Данзан нарын тухай мэдэхгүй. Сонссоны хувьд бол сонссон. Тиймээс тэдний дүрийг бүтээхийн тулд адаглаад сайтар судлах хэрэгтэй болдог. Энэ бол жүжигчин хүний мэргэжлийн онцлог. Өнөөдөр манайхны зарим нь тэр хүмүүсийг айхтар мэддэг, бараг л өвөр түрийдээ орж явсан ухааны юм ярьдаг. Би тэгж хэлж чадахгүй. -Сүүлийн үед кино хийж байгаа хүмүүс олны танил эрхмүүд, нэр хүндтэй жүжигчдийг яаж ийгээд бүтээлдээ тоглуулчихвал хүн их үзнэ гэсэн бодолтой байх шиг санагддаг. Та тэдэнд үнэрхэж чаддаг уу? -Ер нь манай жүжигчид ямар ч уран бүтээлд сэтгэлийн дуудлагаараа ханддаг гэж бодож байна. Хэдэн төгрөгөөр тоглох вэ гэдэг бол хоёрдугаар асуудал. Гэхдээ нэгэнт бидний сонгосон нийгэм өөрөө мөнгийг тахин шүтэж байгаа энэ үед “Би бол ийм хүн. Ах нь үнэгүй шахам тоглоод өгье” гэвэл утгагүй. Тиймээс тэр хүмүүсийнхээ саналыг сонсоод, боломжийн байвал тоглоно. Хамгийн гол нь тэдний хийх гэж буй бүтээлийн сэдэв, агуулга нь миний дотроо эмзэглэж явдаг тэр зүйлтэй давхацсан тохиолдолд мөнгөний тухай дараагийн яриа үүснэ. Энэ бол ганц Цэрэндагвын тухай ч биш, мэргэжил гэж нэг юм байгаад, уран бүтээлч хэмээн нэрлэгдэж яваа бүх хүний баримтлах ёстой зарчим болов уу. -Таныг дуучин, жүжигчин Д.Лхагвын найруулсан “Мухар гудамж” кинонд тоглож байгаа гэж дуулсан. Тухайлбал, энэ киноны утга санаа таны дотор байдаг ямар эмзэглэлийг хөндөв? -Нэгдүгээрт, энэ баг миний хувьд шинэ ертөнц. Эдгээр залуусын санаж, сэрж, сэтгэж байгаа зүйлүүдийг өөр дээрээ тусгаад харахаар би хаахна явна вэ гэдгээ мэдэх толь болж байгаагаараа онцлог. Нөгөө талаар тэдний санаж, сэрж, сэтгэж байгаа тэр зүйлүүд миний доторх эмзэглэлийг хэрхэн нээж гаргах нь вэ гэдэг асуулт намайг түлхэх гол түлхүүр, хөшүүрэг болсон. Мухар гудамж байдаг уу, байдаг. Ямар хүн мухар гудамж руу ордог юм бэ. Ямар нь тэндээс маш хурдан гардаг юм гэдэг асуултад маш энгийнээр хариулт өгснөөрөө энэ бүтээл сонирхолтой. Бидний зарим нь өөрөө ч мэдэлгүй явж байгаад мухар гудамж руу орчихдог. Нэг зүйлийн төлөө улайран зүтгэсээр яваад мухарт тулах хэсэг ч байна. Өөр нэг хэсэг нь “Энэ замаар явж болохгүй шүү” хэмээн хүмүүс анхааруулаад байхад зөрүүдэлсээр мухар гудамжинд орчихоод, “Намайг эндээс гаргаадах” гэж хашгирдаг. Манай нийгэмд ийм хүн өчнөөн байна. Энэ цаг үед монголчууд юунд халаглан орилоод байгаа юм бэ. Өөрсдийнхөө гаргасан алдааг хэнд нялзаах гээд байна вэ. Энэ олон асуултыг өнөөдөр бид өөрсдөөсөө асуух болчихсон юм биш үү. “Мухар гудамж” киноны уран бүтээлчид энэ асуудлыг нийгэмд хөндөн гаргаж ирсэн нь үнэхээр сайн хэрэг. Өнгөц харахад жижиг юм шиг хэрнээ энэ бол цаанаа асар өргөн утга санаа агуулсан бүтээл. -Жийгээ найруулагчийг байхад кино найруулах болоогүй гэдэг бодол тань хэвээрээ юу? -Хэвээрээ байлгүй яах вэ. Юманд эрэмбэ дараа, дүрэм журам, ах захаа хайрлах, хүндэтгэх ёс гэж байх ёстой. Үүнийгээ алдвал бид адгууснаас юугаараа ялгарах юм бэ. Би хэчнээн авьяастай байлаа гээд ганцаараа бол хэн ч биш шүү дээ. Багаар ажиллах зарчим гэж сүүлийн үед манай эрхэм төрийн түшээд уриалан ярих боллоо. Хаанаас олж ухаарсан юм мэдэхгүй. Үнэндээ бол багаар ажиллах зарчмын үлгэр жишээ нь театр, кинонд байдаг юм. Намайг хутагт болгохын тулд нүүр будах, гэрэлтүүлэг тавих, хувцас зөөхөөс эхлээд тэнд бүхэл бүтэн баг ажиллаж байна. Гэтэл би тэр дунд өөрийгөө харуулах гээд ганцаараа өвчигнөөд байвал юунд хүрэх вэ. Тэр олон хүний ажил хөдөлмөрийг үнэлж, багийнхнаа хүндэтгэн, хайрлах хэрэгтэй. Өнөөдөр уран бүтээлчид үзэгчдээр сайн, муугаа үнэлүүлнэ гэдэг болж. Битгий тэгж гэнэнтээрэй. Ингэж хэлснээрээ би үзэгчдийг үл ойшоож байгаа юм биш. Яагаад гэхээр үзэгчид тэр бүтээлийг үзэх тухайн цаг, орон зайны дотор төрсөн сэтгэгдлээ л хэлнэ. Энэ бол тэр хүмүүсийн эрх. Үүнийг үгүйсгэхгүй. Харин мэргэжил гэж байдаг бол чамтай хамтарч ажилласан хамт олныхоо, судлаач шүүмжлэгчдийн үгийг сонсох хэрэгтэй. Тэр л чамайг өсөж өндийхөд тус болно. Найруулагчийг би бурханчлан шүтдэгийн учир нь тэр хүмүүс араншин муутайдаа, авьяасгүйдээ орилж хашгичаад, хүн доромжлоод байдаг юм биш. Миний алдааг арав байвал долоо болгоё, долоог нь гурав болгоё гэж оюунаа ширгээж, чөмгөө дундартал зүтгэж байгаа хүм үүс. Найруулагчдыг хүндэтгэхгүй бол алдас болно. Багаар ажиллах зарчмын тухай их ярьдаг мөртлөө жинхэнэ багаар ажилладаг газраа олж харахгүй байгаад нь гайхдаг.
За ахын орчуулганд тун их баярлалаа. Хүн төрөлхтний сонгодог бүтээлтэй танилцах боломж олгосонд талархая. Таны ажилд амжилт хүсье. Түрүүчийн дугаарын комментийн тулаан ширүүн болсон байдаг шүү. Библийн нийгэмлэг, христийн сүмийн орон тооны комментчид сүрдүүлгээ эхлэх болоогүй юу. Хэхэхэ.
Сүүлийн хэсэг яльгүй жаахан дутуу байгааг нөхөн тавьж өгөхийг хүсье.
-Таныхаар Монголын театр урлагийн өнөөгийн өнгө төрх ямар байна вэ? -Театрын тухай ярихаар мөнгөгүй байна, ажиллах нөхцөл тааруу л гээд байдаг. Нэг талаасаа үнэн. Гэхдээ хүн амынх нь бараг тал хувь нь талхны мөнгөө хүчрэхгүй шахуу болчихоод байхад бид мөнгө яриад яалтай билээ. Тэглээ гээд бас гараа хумхиад сууж болохгүй. Даяаршил гэж хуйлраад байгаа энэ үед монголчууд тэр зүйл рүү юутай орох вэ гэдэгт хариу өгөх нэг эд эсийг нь хамгаалдаг газар бол театр. Учир нь монгол хэлний ярианы хөгжил байна уу, мөхөл нүүрлэчихэв үү гэдгийг харах толь нь театр байдаг. Гэтэл монгол хэл мөхлөө гээд байдаг хүмүүс өнөөдөр театрт үзэгддэг болов уу. Гэхдээ тэр хүмүүсийг ядаж жаахан ч гэсэн юм олж харсных нь төлөө баярладаг. Огт юу ч анзаарахгүй, бусдыг дагаж дэвэрч гүйгээд байгаа хүмүүс хаана очоод эрэг мөргөж унах бол. Бид ирээдүйн хөгжил дэвшил гэж ярихын зэрэгцээ энэ маань үнэхээр зөв зам уу гэдгийг эргэж хармаар санагддаг. -Та саяхан нэлээд хэдэн телевизээр гарсан “Ёс зүй” нэвтрүүлгийг үзэв үү? -Үзсэн. Энэ олон жилийн дараа одоо л ёс зүй гэж ярьж байгаа нь эмгэнэлтэй. Гэхдээ ядаж ганц нэг хүн ч гэсэн үүнийг эхлүүлсэн нь сайн хэрэг юм даа. УИХ-ын танхимд ёс зүй ярьж байгаа хүн өнөөдөр байна уу. Бид ямар нийгмийн тогтолцоог хүлээн зөвшөөрөөд хорь гаруй жил болчихов гэдгээ хүн бүр бодох хэрэгтэй байна. Хэн ч албадаагүй, бид л өөрсдөө үүнийг сонгосон. Тиймээс нэгэнт сонгосон нийгмийнхээ тогтолцоог сайжруулж, алдаагаа засахын төлөө бид өөрсдөө хичээн ажиллах ёстой. Бидний амьдралд хэн саад болоод байгаа юм бэ. Түүнээс биш хорь гаруй жилийн өмнөх сонголтоо одоо зөв, буруу гэж дүгнэхэд оройтсон. Харин энэ нийгэмд өөрсдийгөө хүн шиг аваад явахад суралцах хугацаа бол үлдсэн. Жишээ нь, би өөрийнхөө сонголтоор хань ижилтэй болчихоод, эцэст нь хэн нэгэн рүү буруугаа түлхэж болохгүй биз дээ. -Сонголтынхоо хариуцлагыг өөрөө хүлээх ёстой гэж үү? -Тийм ээ. Нийтийн жижиг ердөө л энэ. Гэхдээ бид нийгмийнхээ тогтолцоог бий болгохдоо өөрийн ухаанаар бүтээх үү, өрөөлийн үг, сэтгэлгээ, түлхээсээр явах уу гэдэг гол асуудал. Үнэнийг хэлэхэд, бид өнгөрсөн хугацаанд дуураймал сэтгэлгээ, эшлэлийн онолоор явлаа. Яг ийм замаар явсан тохиолдол бүхэндээ Монгол Улс хэн нэгний идэш болсон гашуун түүх бий. Тиймээс улс орноо үнэхээр өөд нь татъя, дэвжүүлье гэж байгаа бол өнгөрсөн түүхээ эргэж харах ёстой шүү. -Манай монголчууд нийтлэг үнэт зүйлээ алдчихаад байна гэдэгтэй та санал нийлэх үү? -Бусдыг мэдэхгүй юм. Надад бол үнэт зүйл бий. Би өөрийн гэсэн үнэт зүйлтэй байсан учраас өдий зэрэгтэй явна. Харин миний үнэт зүйлийг нулимах гэж оролддог нийтлэг шинжийг хараад инээд хүрдэг. Ерөөс бидний хөгжилд садаа болдог гол зүйл нь нэгнээ үл хүндэтгэх, үл анхаарах, биенээ эс ойшоодог явдал. Ижий, аавыгаа хайрлаж, хүндэлж сураагүй хүн хажуу дахь ханиа жаргаана гэдэг юу л бол. Би нэг зүйлийг ярих дуртай. Тэр нь монгол хүний амин ухаан. Энэ амин ухааныг сургуулиас, танхимын боловсролоор олж авдаггүй юм. Түүнийг дөрөв, тав, найман ханатай гэрт байна уу, эсвэл орд харш, бүр урц, жодгороос ч өвлөн авч болдог. Хар багадаа эцгийн гэрээс амин ухааныг олж авсан хүн хойшид энэ замбуулин хорвоод зөв амьдрах чадвартай нэгэн болж төлөвшдөг юм. -Тэр амин ухааныг үр хүүхдэдээ суулгахын тулд бид яах ёстой вэ? -Үр хүүхэдтэйгээ л ажилла. Аавын аяганы тухай би бас ярих дуртай. Зарим нь намайг хоцрогдсон нийгмийн үлдэгдэл гэсэн. Хамаа алга. Аавын аяга хэмээх ойлголтоос монгол хүний амин ухаан эхэлдэг байж болох шүү дээ. Аавын аяганд ижийгээс өөр хүн хүрч болохгүй, тэр аяга үргэлж дүүрэн байх ёстой, тухайн гэр бүлийн хамгийн амттай, шимтэй бүхний дээж тэнд байдаг гэдгийг харж өссөн хүүхэд олон зүйл ойлгоно оо доо. Адаглаад л том болохоороо аав шигээ мундаг хүн байхыг хүснэ. Цаашлаад аавын аягаар дамжуулан тэр хүүхэд хүнийг хүндэтгэх ёс, эрэмбэ дарааллаа мэдэх зарчим, өмчид хандах хандлагад суралцдаг. Яагаад өнөөдөр манай нийгэмд ёс жаяг, эх захаа мэдэхгүй хүмүүс нэмэгдээд байна гэхээр аавын аягагүй өрхийн тэргүүн олширсны гай. Би тэгж л боддог. -Таныхаар эр хүн ямар байх ёстой вэ? -Эр хүн гэхээрээ л заавал нэг их сүрхий амьтан болох гээд тал тал тийшээ үсчээд байх хэрэггүй гэж боддог. Эр хүн хэлсэн үгэндээ эзэн байх ёстой. Үүрсэн ачаагаа даах тэнхээтэй байх хэрэгтэй. Гуравдугаарт, хажуу дахь ханиа хайрлах ухаантай байвал бол оо. Өөр юу хэрэгтэй юм. Нийгмийнхээ ачааг үүрнэ дүүрнэ гэхгүй болохоор өчүүхэн санагдаж байна уу. Энэ гурвыг чаддаг байхад бусад нь аяндаа болно. Ханиа зөв сонгоод, түүнийгээ үнэн сэтгэлээсээ хайрлаж, халамжилж чадвал эр хүний их том үнэлэмж тэр байгаа юм даа. Өнөөдөр миний сайн сайхан яваа нь, олон түмэнд хэлэх үгтэй, тийм гавьяатай мууж байгаа нь бүгд ханийн минь хайр халамж, нөмөр нөөлөг, түшиг тулгуурын ач юм. -Хууль журмаараа бол та тэтгэвэрт гарах хэдийнэ болсон байх аа? -Нас бол бололгүй яах вэ. Гэхдээ бас театртаа ажиллах хэрэгцээ байна. Энэ нь Цэрэндагва гэдэг хүндээ ч байгаа юм биш. Ерөөс театр гэдэг ухагдахуун бүрэн бүтнээрээ байхын утга учир нь эндээс эхтэй. Энэ театрт ахмад, дунд, залуу үеийн төлөөлөл бүгд байдаг. Энд цэцэг цэврүү шиг нь ч байна, чийрэг залуу нь ч бий. Манай удирдлагууд театрынхаа энэ зарчмыг баримтлаад, мэргэжлийн хувьд ачаа даах тэнхэлтэй яваа өдий насны хүмүүсээ ажиллуулдаг болов уу гэж боддог. Түүнээс биш хуулиа дагавал “Та тэтгэвэрт гарсан хүн. Одоо замаа бодоо” гэх эрх тэдэнд бүрэн бий. Гэхдээ заавал тэр үгийг хүлээлгүй, Цэрэндагва өөрийгөө одоо болно гэж үзвэл наана нь түрүүлээд явах тэнхэлтэй байх ёстой. Явахад мэдээж хэцүү л дээ. Зөвхөн театр ч гэлтгүй, ер нь ямар ч хүн хамт олноосоо холдоход амаргүй. Гэвч хүн өөрийнхөө хүч чадал, хэмжээ, багцааг мэддэг байх нь их чухал шүү. Урьд нь эндээс гараад явчихсан хүмүүсийн дунд театртаа зайлшг үй ажиллах ёстой жүжигчид байсныг алийг тэр гэх вэ. -Өөрийнхөө хэмжээ, багцааг мэдэрсэн зарим нь зах зээлийн зарчмаар хөдөлмөрөө үнэлүүлэх гээд театраас гарч байна. Тэгэхээр энэ бол тухайн хүний театраа гэсэн сэтгэлийн хэр хэмжээтэй холбоотой юм биш үү? -Сэтгэл гэж бодно уу, хоцрогдол гэнэ үү, авьяасгүй ч гэсэн бай хамаа алга. Ямар ч гэсэн намайг тосож аваад, өсгөж өндийлгөн өдий хүргэсэн алтан үеийнхэн болоод одоо надтай хамт ажиллаж байгаа нөхдийн минь “Жүжигчин гэдэг мэргэжил, театр хэмээх зүйлийн утга учрыг мэдэхийнхээ хувьд чи байх ёстой газраа байсан нь дээр” гэсэн дуудлага юм болов уу даа. -Та анх тайзан дээр гарахдаа том алдаа гаргасан гэдэг. Магадгүй таны эмээн бодож байсан шиг зүйл болоод театраас хөөгдсөн бол амьдрал тань хаашаа эргэх байв? -Хэрэв театраас хөөгдсөн бол Цэрэндагвын амьдрал тэгээд л дуусаа. Тэр үеийн миний айдас, зовлон шаналал бол юу ч биш шүү дээ. Хамгийн олзуурхууштай нь тэр алдааг минь өршөөн хэлтрүүлж, засаж залруулах боломж олгосон ахмад үеийнхний билгийн нүд, оюун ухаанд мөргөхөөс өөр аргагүй. Алдаа гаргахгүй хүн хаана ч байхгүй. Гагцхүү тэр нь дараагийн зөв алхмын ивүүр болж өгдөг зүйл болохоос түүгээр далимдуулан уран бүтээлчийг театраас хөөх шалтгаан хараахан биш юм байна. Харин кино бол аюултай. Театрын жүжиг шиг маргааш нь засна гэж байхгүй. -Урьд нь тоглосон кинонуудаа үзэхээр танд алдаатай зүйл анзаарагддаг уу? -Байлгүй яах вэ. Жүжигчин болгонд байдаг биз. Гэхдээ би “Тэр кинонд тэгээд алдчихаж” гэж энд ярих нь өнөөгийн нийгэмд зохимжгүй юм байна. Өмнө нь бид алдаагаа илэн далангүй ярьж, нэгнээсээ үг дуулаад, дараагийн уран бүтээлдээ засаж залруулдаг байсан. Харин одоо бол миний алдаа бүхэн бусдын хоолоо олж идэх арга болчихоод байгаа учраас өдий насандаа тэрийг яриад юу хийх вэ. Тухайн үед миний алдааг хэлж чадаагүй байж одоо түүн дээр минь дөрөөлөх гэж буй хүмүүсийн идшийг зэхэх хэрэг алга. Гэхдээ зөв сэтгэлтэй хүний алдааг засах ивүүр болохдоо би хэзээд бэлэн. -Танайх одоо хэдэн ач, зээтэй болсон бэ. Тэднийгээ хэр зэрэг эрхлүүлдэг өвөө вэ? -Би арав гаруй ач, зээ, зээнцэртэй хүн. Намайг хэр зэрэг өвөө вэ гэдэгт миний хань, үр ач нар маань хариулт өгөх байх. -Тэдэндээ юу гэж захидаг вэ? -Хүн байгаарай л гэдэг. -Балчир зарим нь танаас буцаагаад “Өвөө, хүн байх гэж юу юм бэ” гэвэл юу гэх вэ? -Аав, ээжийгээ хүндэтгэж сур. Эмээ, өвөөдөө хайртай гэж үнэнээсээ хэлж бай. Худлаа ярьж болохгүй. Хулгай гэж нэг муухай юм байдаг гэнэ, түүнээс хол байгаарай л гэнэ дээ. -Та хамгийн сүүлд хэзээ уйлснаа санаж байна уу? -Хамгийн том ахыгаа өөд болоход уйлсан. Гэхдээ тэвчсэн. Урьд нь ижийгээ бурхан болоход нулимсаа хэчнээн барих гээд ч тэвчиж чадаагүй. Харин ахынхаа ажил явдал дээр намайг биеэ барихад миний хань, үр хүүхдүүд их дэм болсон. Монголчууд бурхны оронд зорьсон хүнээ нулимсаар үдэхгүй гэдэг ч тэвчиж болдог, болдоггүй хүн гэж байдаг юм билээ... -Таны ах, соёлын гавьяат зүтгэлтэн П.Сандуйжав гэдэг сайхан хүнээр бид хичээл заалгаж байсан. Таныг бодоход их намуухан дуутай хүн байж билээ. -Ах маань үнэхээр л дуу цөөтэй хүн байсан даа. Харин нэг хэлмээр санагдсан зүйлээ бөөнд нь туучихдаг. Миний ах надад нэг л удаа хатуухан үг хэлчихээд явсан. Тэр нь “Чи насаараа хүний хэлээр ярих мэргэжил сонголоо. Хүний үгийг өөрийн болгож, эргүүлээд бусдад өөрийнхөөрөө дамжуулах гэж чи их л зовно доо” гэсэн. Намайг анх мэргэжлээ сонгож байхад ах минь л хамгийн их дургүйцсэн. Муу ээж минь “Энэ хүүхэд өөрөө мэдэг. Та нар битгий адлаад бай” гэсэн тулдаа эсэргүүцэхээ больсон байх. Эх хүний зөн совин гэж их хүчтэй юм байдаг бололтой. Би ахаасаа түрүүлж төрд үнсүүлсэн. Тэр үед ч ах маань ямар нэгэн юм хэлээгүй.
Hun oortoo oortoo l itgeh heregtei! Ezen hicheevel zaya hicheene! Shashin bol hun torlohtnii setgel zuin uhagdhuun!
Shashin hed heregtei yum manai mongolchuud 400 jil shashin shutlee tegeed yu bolov hugjil ni doroi hun am hi gutranga zuv buruug yalgaj dugnelt hiih chadvargui surgiin amitan bolson doo.shashiniig yunii tuld yah gej tugeesniig yagaad bichij helj yarihgui baina aa ene talaar e ngiin uhamsariin tuvshind hyalbarshuulsan baidlaar olond hurgevel eeriin chini sudlaa chiin ur dun garah baihaa ternees bish hen negnii bichsen buteeliig or chuulj taviid tuuniig ni undhaad ard tumen gegeereed sain saihan bolchih ni gevel ih enduurel tanii huch hudulmur ur dungui hooson zuil bolj huvirn
Shashingui heden myangan jil yavad yund hursen um mal ajig idej uuhaas uur medehgui baisan mal mini.buddhiin shashintai bolj uiliin ur hamag amitand eh hunii hair heregtei,ataa jutuu buteegch ezen hereggui gedegiig oilogson gegeersen uvgudtei baisan yum.odoo uursdiiguu har shashingui baruunii butegch shutegch shashintai malnaas yalgarahgii idej uuj arhidaj sogtuurahaas uur bodohgui masstai bna.chi ter mal shig mass neg
Budidiin shashin mongold bitgii hel uur uls gurend yu avchirsan yum be chinii uil ur chini shashindaa l baidag baihaa
Эрхэм комментчдоос асуух ийм асуулт байх: ...Aнхны хvн хэзээ хаана яаж бий болов оо, хvйс нь ямар байсан бол?! Энэ талаар санаа оноогоо хуваалцаач?! "тvvx" (202.9.47.177), 180.149.76.28, 203.194.116.176 - # - тай эрхмvvд хэрхэн хариулах нь тун сонирхолтой байна!?
Төв ази, Монгол, Говь-Алтайд сахалтай эр хүн ... Чи үгүйсгэ, би түүнийг чинь бас үнэмшилтэй үгйсгэж чадна.
Ганаа ах минь сайн байна уу? Оройн мэнд. Нөр ажлын ард гарч жаахан ч гэсэн хөнгөн бодол тээн суугаа бизээ.. Их хотод минь яалтчгүй өвлийн сэрүү хүссэн бас хүсээгүй ч ирсэн нь аргагүй мэдэгдэж байна шүү... Хүйт орохоор яагаад ч юм гадуур олон холхисон газраар хаа нэг алхах оюутан ахуй цаг санагдуулдаг юм. Нэг газраа удаан байхаар сүүлдээ зогсонги байдалд орчих шиг санагддаг.. хүн ч тэгээд сэтгэхүйн сор бүтээл юм болохоороо өөрийгөө байнга тордож сэргээж байхгүй бол хэнч байгаад зогсонги байдалд орчихоод түүнийгээ мэддэг ч гарцаа олохгүй л яваад байдаг нэг тийм сонин амьтан... Фейербахын бүтээлээс эхэлсэн, түүний ертөнцийг ойлгох үзлийн талаар эхлэж байсан маргаан зүгээр нэг аргументаас эхлэж байсан асуудал сүүлдээ art of dialectic ийн тоймлогдоогүй ч, тодорхойлогдсон арга жаанараар өрнөлөө.. Бид бүгд л сурч байгаа, хойшид ч сурсаар байх биз дээ.. угаас мэдлэг рүү чиглэх алхам байнгын хөдөлгөөнд байхыг хүссэн ч хүсээгүй шаардах... Мэдлэгээс олон талын төсөөлөл, түүнийгээ батлах гэсэн маш олон төрлийн судлагаа бүтээл туурвин, эсвэл мухардалд орж, ховорхон нь ахисаар.. гэвч энэ нь төгсөхгүй чиглэх нэг шугам дээр зогсох тул үеүүдийн туршид хүмүүс үүн дээрээ шатаж, зарим нь галзуурах дөхөж, олонх нь шантарч, зарим нть найдварын бяцхан оч тээсээр бөхдөг.. Юутай ч таны өнөөдрийн титэм үгсийг уншаад эрхэм судлаачийн хюман сенсор амьд байгаад талархаж байна. Таны цаашдын судалгааны ажилд амжилт хүсье. Түүнчлэн гэр бүлд тань сайн сайхан бүхнийг хүсэн ерөөе. Хааяа ч гэсэн биеээ бодож "бензин тосоо" байнга л шалгаж байхгүй бол номын хүмүүс энэ тал дээрээ алддаг бололтой шиг байдаг. Таны блогийг анх бий болсон цагаас л уншлаа.. заримдаа шанаадуулж бяцхан ч урам авахдаа баярлдаг байлаа.. Цаг хугацаа өөрөө тэгээд бүхий л зүйлийн эм дээ...
haha
Юуны өмнө материалист философын сонгодог төлөаөлөгч Фиейрбахын шашин хийгээд ертөнцийн юмс үзэгдлийн талаар бичсэн бүтээлийг орчуулж олон түмний хүртээл болгосон судлаач Ганхуягт баярлаж, талархсанаа илэрхийлэх нь зүйд нийцнэ гэж үзэж байна. Философийн хичээлээр фиейрбахын сэдвүүд гэдгийг хальт үзэж байсныг эс тооцвол өөр бүтээлтэй нь танилцаж байгаагүй юм байна. " Хүмүүн төрөлхтний тэн хагас нь 2 нас хүрэхгүй үхэж, чингэхдээ эдгээр хүүхдүүд хэзээ нэгэн цагт амьдарч байсан гэдгээ ухамсарлаж чадахгүй үхэж байна" гэж бичсэнийг бодоход Фиейрбах Бурханы сургаалын үйлийн үр байдаг гэдэгт итгэдэг байсан бололтой. Энэ итгэлийг өөрөө бясалгаж олсон уу аль эсвэл Бурханы сургаалыг судалсан эсэх нь тодорхойгүй үлдэж байна. Энэ бүтээлийн ашигласан ном зүй гэж байдаг бол түүнийг нетдээ тавибал баярлах байна. Амжилт хүсье.
Зөв асуулт бн.
Хүн төрөлхтөний сонгодог бүтээл гэхээр л заавал Барууны тэр дотроо Германых байна гэдэг ойлголт чинь оросуудын үзэл бодол. Шашин ба түүнийг үзэх үзлээс урган гарсан өрнө зүгийн гүн ухаанаас амьдрал, түүний утга учир, хорвоогийн явдлыг бясалган шинжихүй дээр тулгуурласан дорнын гүн ухаан хамаагүй гүн гүнзгий бөгөөд хамаагүй өргөн цар хүрээтэй билээ. Монголчууд бид дорнын ард түмэн атлаа яагаад заавал Ганаа ахын араас орж, оросуудыг дууриаж барууны католик, протестант өөр бусад шашны урсгалуудыг мөлжиж байж төрсөн гүн ухааныг сонирхох ямар албатай юм. Түүний оронд Күнз, Нагаржуна, төв ёсны үзэл, буддын гүн ухаан, Хятад, Энэтхэгийн философитойгоо жаахан ойр баймаар санагддаг даа. Барууныхан тэгээд гүн ухаанаар тийм мундаг байсан юм бол өдийд тэд гэгээрлийн оргилд хүрчихсэн, хүн төрөлхтөний оюуны хөтөч нь байх ёстой. Даанч тийм бус. Хамаг муу муухаЙ ялзарсан, өөдгүй бүхэн баруунд өнөөдөр цэцэглэж байна. Тэд өөрсдөө л цагаан арьстан бол хүн төрөлхтөний соёл иргэншлийн хамгийн охь манлай гэж тунхаглаад байдаг болохоос жинхэнэ зэрлэг бүдүүлэг чинь өрнө дахинд л байна. Украинд болж байгаа дайн гэхэд хэрэг дээрээ христийн шашны 2 урсгалын төлөөлөгчид л бие биенээ алж устгаж буй дайн шүү дээ.
Хорвоо ертөнц бол хүний төсөөлөл. Мэдрэхүй эрүүл хүнд бодитой мэдрэгдэж буй зүйлс тэдгээрийн үйлчлэл нь материаллаг ертөнцийн хүрээ. Түүний төгсгөл нь танин мэдсэн хэмжээгээр тодорхойлогдож тэлж байна - шинжлэх ухаан. Материаллаг бус ертөнцийн талаарх төсөөлөл нь зөвхөн хувь хүмүүсийн итгэл үнэмшлээр батжина - шашин. Энэ хоёр ертөнц хүний сэтгэлгээнд зөрчилтэй оршсоор. Материаллаг бус хүрээний төлөө үйлчилдэг гол хүчин зүйл нь материаллаг хүрээндэх хүмүүсийн бодит хүсэл мөрөөдлийн хямрал уналт бол нөгөө талд нь үхсэний дараах амьдралын материаллаг тайлбар юм. Хэдийгээр материаллаг бус тайлбартай байж болох буюу ёстой боловч хүмүүн төрхийг олж хүмүүний амьдралаар амьдрагсад ёстойг нь тайлбарлаж чадахгүй буюу чадлаа ч хэн ч ойлгохгүй юм. Ийм тул ямар матеиаллаг тайлбар төсөөлөгдөхөөс өөр аргайгүй юм. Хорвоог материаллаг талаас нь танин мэдэх үйл явц тасралтгүй тэлж буй нь үнэн бөгөөд танин мэдэж чадаагүй талбарт нь мухар сүсэг, эргэлзээ, итгэл найдвар оршино. Энэ нь хувь хүнд ч адил. Цахилгаан огт мэдэхгүй хүн ил олон утасны нэгд анх гар хүрэхдээ бодох, хүрсний дараа бодох зүйл, тогонд цохиулчихаад хоёрдох удаагаа хүрэх, хүрсний дараах бодол мэдэх болон мэдэхгүй ертөнцөд хүний бодол сэтгэл ямар байх хэрхэн өөрчлөгдөхийг бэлнээ ойлгуулна. Энэ бодол сэтгэмж хүн бүрт адилгүй, түүний тархинд материаллаг болон материаллаг бус төсөөллийн хувь , итгэл үнэмшил ямар байгаагаас хамааран ялгавартай тусна. Нэг нь цахилгаанчны курст суусандаа баярлахад нөгөөх нь өчигдөрхөн сүмд очоогүйдээ харамсах гэх мэт. Аз жаргалын тухай ойлголт, зөв буруугийн тухай итгэл үнэмшил ийнхүү хүний сэтгэлгээ төсөөллийн зүйл юм. Сэтгэлгээ төсөөллийн зүйл гэхээр хоосон худал гэсэн огт биш, бидний мэдрэхүй л гэсэн үг. Мэдрэхүйгүй бол түүнд шинжлэх ухаан ч, шашин ч байхгүй, хорвоо ч, түүний нэгэн хэсэг өөрөө ч байхгүй гэсэн үг. Огт мэдрэгдэхүй юм бодитой байгаа ч гэсэн ор байхгүйтэй адил ажээ. Хорвоо ертөнц бол хүний төсөөлөл. Төсөөлөгдөөд байвал байгаа буюу бий болно л гэсэн үг. Мэдэхгүй юмыг мэдэж, таниагүй юмаа таних нь уг зүйл цоо шинээр буй болохтой агаар нэгэн аж. Сэтгэлгээний мөн чанар, түүнийг тээгч хүнийг судлах, түүний мөн чанарын талаар шүүн хэлэлцэж гэгээрэх нь материаллаг болон материаллаг бус ертөнцийг сөргүүлэн тавьж, аль нэг талын нь нэрт төлөөлөгчөөр өөрийгөө өргөмжлөн мухар сүсэглэхээс арай дээр болой. Энэхүү арай гэдэг нь өөрөө материаллаг тайлбар юм. Ингэхгүй гээд шашны нэгэн адил материаллаг бус зүйлийг түүгээр нь тайлбарлах аргагүй юм. Энэ хоёр ертөнц нь хүмүүний бие махбод бодол сэтгэл хоёрын нэгдэл болоод зөрчил бусуу. Энэ бол шашин болоод шинжлэх ухааны хил заагийг олж харах энгийн загвар юм. Эм уугаад бас залбирч байвал итгэгч гэхэд хэцүү. Гэхдээ мухар сүсэгтнүүд бол бурхан үүнийг өгүүлж байгаа юм л гэдэг юм, эсвэл эм төгс боловсронгуй болж чадаагүй тул сэтгэлийн дэмжлэг өгч байгаа л гэдэг юм. Гэтэл яг энэ чиг зөв ч байж болно. Зөвгэдэг нь дахиад л материаллаг ойлголт. Сэтгэмж, үйлийн нэгдэл байхгүй болохоор хоёр нутагтан гэсэн үг. Байгаль дээр хоёр нутагтнууд хамгийн урт настай. Урт наслах сайн уу????
Сүүлийн үед нэрт судлаач Ганаа гэдэг нөхөр дүүргийн цагдаагийн эрүүлжүүлэх байранд ирж цагаа бүртгүүлэхээ бүр байжээ. Тэр нөхөр одоо хаана, юу хийгээд яваад байна?
Монгол хэл дээр орчуулж, олон хүнд эх хэлээрээ унших боломж олгож байгаа нь сайн хэрэг. Баярлалаа.
Хүний сайныг ханилан байж мэднэ, хүлгийн сайныг унан байж мэднэ гэх цэцэн үг бий. Аливаа юмсын шим нь үрдээ хуримтлагдах жамтай. Ургамлын шим нь жимсэндээ, газрын шим нь хөрсөндөө гэх мэт. Урд ургасан чихнээс хойно ургасан эвэр урт гэж ярьдаг шүү дээ. Жишээ нь өлгийтэй нялх хүүхэд ярьж, сууж, босож, алхаж чадахгүй. Түүхий, өөрөөр хэлбэл түүхгүй байна. Усны хор, ургамлын хор, газрын хорлол гэдэг нь үүнтэй төстэй үзэгдэл. Ухаандаа ургамлын хор гараагүй хавар эрт малыг тааваар нь бэлчээж болдоггүй, усанд ч хамаагүй ойртуулахгүй. Тэнхээ муутай, ялангуяа жижиг мал ходоод гэдэс нь хямарна, өвчилнө, харин тамир муутай нь хордлого аваад аягүй бол мажийна. Мал таргалахаар шим нь өөхөндөө хуримтлагдана. Жишээ нь хонины сүүл гэдэг ч юмуу. Энэ нь өвлийг өнтэй давахад нэмэртэй. Тиймээс аливаа эх үрдээ харам, аминч үзэлтэй байдаг ажээ. Хэрвээ библийн судрыг "идээшүүлж" үзвэл эцэг мэт аугаа их мэдэгч, чадагч, суутан болохыг ерөөн үрдээ үлдээсэн эхийн захиас тунарах болно хэмээн Фейербах нэгэнтээ дурдсан билээ. Бурхан хэмээгч нь үлгэр дууриал болох эцгийн дүр. Гэхдээ бурханы дүрээр дамжуулан үрдээ сайнаар нөлөөлөх гэсэн эхийн нинжин сэтгэл цагийн эрхээр "хүний гараар могой бариулах" мэт осолтой тоглоом болон хувирчээ хэмээн Фейербах халаглажээ. Бузар бол өнгөрсөн цаг дээр яригддаг зүйл. Харин ёр бол ирээдүй цаг дээр яригдах зүйл. Эх хүн үрдээ хэтэрхий их санаа зовних юм бол энэ нь муу ёр даллана. Жишээ нь орон гэрээ хэтэрхий цэмцгэр байлгавал үр хүүхэд нь тоосны харшилтай болох өндөр магадлалтай. Эсвэл муу юмны сүүдэр тусгахгүй гээд үр хүүхдээ гэрт хориод байвал хэл яриа, сэтгэлгээ нь зүгшрэхгүй, олноос хөндий зожиг хүн болох өндөр магадлалтай гэх мэт. Хувь тавилан бол аминч үзлээс үүдэлтэй. Шувуу нисэхээс өөр шидгүй, загас шумбахаас өөр шидгүй, аалз тор нэхэхээс өөр шидгүй гэх мэт. Нэгэнт ноогдсон хувь тавиланг эргүүлэх аргагүй. Заяа төөрөг бол амин ухаанаас үүдэлтэй. Үе дамжин өвлүүлсэн эрдэм ухаан гэсэн үг. Ямар ч амьтны үр төл амьдралын дөрийг өөрөө олж авч чадахгүй, гагцхүү эцэг эхээрээ заалгуулж сурна. Амьдралын дөргүй бол хоолоо олж чадахгүй доройтсоор эцэстээ бусдын идэш болж хувирна. Тэгэхлээр онол, дадлага хоёр нийлж байж сая бат бөх хөө хуяг буюу дархлаа бий болно. Гэхдээ хувь тавилан, заяа төөрөг хоёр ч тэр, онол, дадлага хоёр ч тэр муур хулгана болж хөөцөлдөхийн адил байгаа онох ёстой хөөцөлддөг тоглоом мөн, хүмүүжлийн шим болох найрсаг аж төрөхүй нь оньсон мэдрэмж болой хэмээн Фейербах дүгнэсэн юм. Жишээ нь байгалийн элдэв гаж үзэгдлүүд нь дасаагүй болоод л галзуу, солиотой мэт санагдаж байгаа болохоос бус угтаа энэ нь оюун ухаан задлах оньс ажээ. Мэдлэг бол өнгөрснөөс ирээдүйг тольдох багаж. Бузраас сэргийлнэ гэхүүдээ. Хүрдэн мэдрэмжийн гаргалгаа хийдэг ухаан бол логик. Эрчилсэн мэдрэмжийн гаргалгаа хийдэг ухаан бол диалектик. Оньсон мэдрэмжийн гаргалгаа хийдэг ухаан бол теологи. Хүн буюу заяа тавилан бол энэ гурван ухааны дагуул маягтай ажээ. Аравнайлах ёс буюу бат оршуулга гэдэг нь заяа тавиланг мэдлэгт даатган хадах ёс. Угтаа энэ бол зөн билгийн садаа, зам хөндөлсөх бул хад чулуу мөн хэмээн Фейербах үзжээ. Үүнийг дугуй унахтай зүйрлэж болно. Дугуй унахын тулд эхлээд тэнцвэрээ олж чаддаг байх ёстой. Дараа нь хурдаа тохируулж сурах хэрэгтэй. Тэнцвэрээ олно гэдэг логик, хурдаа тохируулна гэдэг диалектик. Үүний дараа орчноо мэдэрч жолоодож сурах хэрэгтэй. Хальтаргаатай газар хальтаргаагүй мэт, донсолгоотой газар донсолгоогүй мэтээр бартаа арилгаж сурна гэсэн үг. Энэ бол теологи. Мэдлэгийн аль ч хэлбэр нь хүнээс хараа шаардаж байна. Хэрвээ хүн сохорвол мэдлэг ямар ч хэрэгцээгүй болно. Хэрвээ сохор хүн хараатай хүн мэт дугуй унах аваас энэ бол зөн билиг. Зөн билиг эзэмшихийн тулд хүн мэдлэгийн дагуул биш, харин эзэн нь байх ёстой. Түүхэнд нэрээ мөнхөлсөн суутнууд нь амьдарч байсан цаг үедээ адлагдан ганцаардаж байсан хэдий ч хожим байгуулсан гавъяа нь бүхэнд зөвшөөрөгдсөн билиг танхай цоорхой хүмүүс байжээ. Энэ бол найрсаг амьдрахын яруу тод жишээ. Эр хүний зөн билиг эм хүний зөн совингоос хамааралтай ажээ. Нэг ёсондоо эмэгтэй хүний хатгаас, түлхээсээр амьдардаг гэхүүдээ. Эр хүний ноён нуруу эмэгтэй хүний санал санаачлагаас ихээхэн хамаарна. Айлын эзэгтэй юу ёрлов? Жишээ нь гэрийн эзэн ядарсан шинжтэй бол хөлс гаргах сайхан цай чанах ч юмуу эсвэл нэлээд цуцсан янзтай бол алжаал тайлах хоол хийх ч юмуу. Өдөр бүр сайхан цай чанах юмуу хоол хийж болохгүй. Цай чанах газар хоол хийж болохгүй, хоол хийх газар цай чанаж болохгүй. Тэгвэл таавар зөрнө. Зөн совингоо оновчтой хэрэглэж чадаагүй гэсэн үг. Эмэгтэй хүн бүр энэ чадварыг амьдралдаа ямар нэгэн хэмжээгээр эзэмшинэ. Зөн билгийн чадвар буюу эрдэм бол хүнд, хөнгөн, их, бага гэхчилэн хэмжээстэй зүйл, харин зөв совингийн чадвар буюу увьдас бол хэмжээсгүй зүйл хэмээн Фейербах айлджээ. Увьдасыг дараахь маягаар төсөөлж болно. Сохор хүн дугуй унаж явлаа гэж бодъё. Өмнө нь ёроолгүй ангал таарч болно, тэгвэл буцах ёстой. Харин хонхорхой таарвал хурдаа сааруулах ёстой. Хэрвээ дов таарвал тойрох ёстой. Замд нь галт тэрэг таарвал хүлээх ёстой гэх мэт. Сохор хүн хэмжээс мэдэхгүй, хөдөлгөөн мэдэхгүй. Увьдас бол сохор хэрнээ бүхнийг тааварлагч билгийн мэлмий ажээ. Тэгэхлээр бузар бол өнгөрснөөс ирээдүй рүү явах зам, ёр бол ирээдүйгээс өнгөрсөн рүү явах зам, харин амьдрал бол энэ хоёрын уулзвар, бүр тодруулбал амьдрал бол бооцоот тоглоом мөн хэмээн Фейербах "Шашны мөн чанар" хүүрнэлээ жаргаажээ. "Шашны мөн чанар" хүүрнэлийн 45-55 хэсэг бүхэлдээ найрсаг аж төрөхүй буюу хүмүүжлийн тухай өгүүлсэн байна шүү дээ. Энэ нь гэдрэг холбоо маягийн зүйл байна. Золгох ёс гэдэг нь найрсахуйн билэгдэл ажээ. Монголын ёс гурав гэж ярьдаг нь мөн л найрсахуйн жишээ байна. Учралын ерөөл бат орштугай. http://www.youtube.com/watch?v=WdYaGt_sm3Q
ha ha ha
Где Zorig ? Почему пацана кокнули,Ганаа
Ganaa ch ih yadarchdee argaa barahaaraa shashinluu yavdag gedeg unen yum daa