Монгол Улс нийгэм, эдийн засаг болон улс төрийн талаасаа догонцон алхаж байна. Учир нь, эмэгтэйчүүд нь нийгэм, эдийн засгийн тэгш оролцогч гэдгийг бүрэн хүлээн зөвшөөрөхгүй байна. Монголд боловсон хүчний тэн хагасыг эмэгтэйчүүд эзэлж байгаа атал эдийн засагт ийм хэмжээний байр суурийг эзэлж чадахгүй байна. Судалгаагаар эмэгтэйчүүдийг дэмжсэн эдийн засаг илүү хурдан хөгждөг гэдийг баталсан байдаг. Монголчууд охидын боловсролд түлхүү анхаардаг ч хамгийн их зүйлийг амжуулдаг насан дээр гэр бүлдээ, хүүхдэдээ анхаарал тавихыг шаарддаг. Цэцэрлэг, сургуулийн хүрэлцээ муу байдаг нь энэ асуудалд нэрмээс болдог. Эмэгтэйчүүдийг дэмжинэ гэдгийг эрчүүд нь эмэгтэйчүүдийг дэмжихээс гадна, эмэгтэйчүүд нь нэгнээ дэмжихийг хэлнэ. Монголд байгаа дутагдлын нэг нь Монголын эмэгтэйчүүд нэгнийгээ хангалттай дэмждэггүй. ( news.mn сайт)

Хүн бүхэн юу хүссэнээ хийдэг эрхтэй болохыг хүсч байгаа орчин үед Монголчууд бидэнд ухамсарын асуудалд онц анхаарах хэрэгтэй болж байна. Социализмын үед үзэл суртал, хүмүүжлийн ажилд их хүч цаг зарцуулдаг байсан.Иргэдийнхээ ухамсар, ухаан мэдлэгийг дээшлүүлэх зорилгоор зохиогдож байсан ажлын тэр үеийн арга хоцрогдсон гэж үздэг. ( baabar.mn сайт)

Энэ зуурхэн нэгэн этгээд тасхийтэл шүгэлдэх нь Тавхайг ойрын хөрш нь дуудсан хэрэг юм. Тэрээр Тавхайн санаагүйг сануулж, бодоогүйг бодуулдаг мэргэн нэгэн гэх. Хөрш нь “Жорлон гэдэг чинь ялгадас биш эрдэнэ, хаягдал биш үнэт бордоо. Наадахаар чинь хятадууд газраа бордоод асар их ургац хураадаг гэж байгаа. Ийм үнэт баялгаа хүнд зүгээр өгч байдаг, чи мөн тэнэг хүн ээ” гэж айлгах, сануулахын завсарт хэлжээ. ( baabar.mn сайт)

Монголын их утга зохиолын цалгилсан найрагч Шаравын Сүрэнжавтай нэгэн он цагт хамт төрсөн хувь заяандаа би сүсэглэдэг. Нутгийн минь тэнгэр дор, их утга зохиолын бурхад чуулсан тайзнаа өчүүхэн намайг анх цоллосон хүн бол Сүрэнжав найрагч юм. 2006 оны хавар Булган аймагт “Эх орон-800” яруу найргийн наадам боллоо. Цогт хун тайжийн нэрэмжит шагналыг Буянзаяа, Гаадамба гуайн шагналыг Урианхай, Удвал гуайн шагналыг Санжаажавын Оюун найрагч хүртсэн тэрхүү найргийн наадам, уран үгсийн чуулганыг Сүрэнжав гуай хөтөлсөн. Жулдрайхан намайг тайзнаа зарлахдаа “Одоо би танай нутгийн нэг сайхан хүүг дуудах гэж байна. Улсын цол хараахан авч амжаагүй хэрнээ төрийн наадмын дөрөв, тавын даваанд тунаад бужигнуулаад унадаг залуу бөх байдаг. Түүн шиг “Болор цом” наадмын дэвжээнд бужигнуулаад бууж байдаг найрагч бол...” намайг дууддаг юм. ( medee.mn сайт)

Лин Хуй-Иний намтрыг уншихад яг манай баруунд сурсан анхны оюутнууд санаанд орно. Эх нутагтаа бичгийн эрдэмд сурч боловсроод дараа нь баруунд гарч орчин цагийн шинжлэх ухааныг ул суурьтай судалсан залуус тухайн үедээ зөвхөн Монгол, Хятад гэлтгүй ерөөс Ази даяар эх түүх соёлоо хамгаалах хадгалахын зэрэгцээ ирээдүй өөд хөгжин боловсрох үүд хаалгыг нээлцэж байсны тод жишээ нь тайж Нацагдорж, гүн Гомбожав, тэгээд урагшилбал Лин Хуй-Ин гэх мэт залуус болсон мэт. Гэхдээ нэг ялгаа нь манайд улсын бодлого болгон төр засгаас зардал гарган явуулж байсан, манай хэд байгаа жаахан зүйлээ амьдрал ахуйдаа хүргэхийн хажуугаар сурч боловсрох гэж мэрийж байсан бол Хятадын хувьд ихэвчлэн баян язгууртнуудын үр хүүхэд барууныг зорьсон байдаг юм. Лин Хуй-Ин 1904 онд чухам тийм нэгэн баян айлд мэндэлж, бага залуу наснаасаа эцгээ даган дэлхийн олон улсаар аялсаар нүд нь нээгджээ. ( baabar.mn сайт)

Зөнөг залгахад яадгийг эдэлж буйн хувьд мэдэрснээ хойч үедээ дамжуулъя. Ер нь зөнөхөд цаашлаад үхэхэд эртнээс бэлтгэхэд гэмгүй. Зөнөг гэгдэх тэнэг гэгдсэнээс арай дээр. Учир нь зөнөг бол насных, тэнэг бол төрөлхийнх. “Тоншуул” сэтгүүлд дөчөөд жил ажилласны улбаа-шүүмжлэх дон маань миний араншинд гүн шингэжээ. Өөрийгөө ажиглахад өвгөрсөн хойноо юм юм шүүмжлэх санаа цухалзуулах нь гайхал төрүүлдэг болов. Бүр арилахгүй янзтай гээч. Муухай өтөлж байна. Нийгмийн согогийг засах гэж хэнхэглэнэ. Шүүмжилнэ. Шүүмжлэхдээ зүгээр ч шүүмжлэхгүй. Зөнөсөн атлаа шог сэтгүүлийн бичлэгээр чимхэх гэж хүний дургүй хүргэнэ. Сурсан занг сураар боож болдоггүй гэдэг л болоод байх шиг. Энэ муухай зангаас салгаад өгвөл амрах сан. ( baabar.mn сайт)